[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๓๐ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ สิ้นเดือนเมษายนแล้ว แต่ว่าเป็นการเดินทางวันที่สี่ของคณะ ที่กระผม/อาตมภาพตั้งใจเดินทางระหว่างแคชเมียร์ไปจนถึงเลห์ - ลาดัก

แม้ว่าเมื่อคืนจะมีเรื่องที่ต้องเหน็ดเหนื่อยสาหัสขนาดไหนก็ตาม กระผม/อาตมภาพก็ตื่นนอนประมาณตี ๒ ของประเทศอินเดีย ก็คือตี ๓ ครึ่งของเมืองไทย ออกมาทำการส่งคลิปวีดีโอต่าง ๆ ไปให้ไอ้ตัวเล็ก เพื่อนำลงให้ญาติโยมทั้งหลายที่ติดตามบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน จะได้ชมว่าสภาพการเดินทางมานั้นทุลักทุเลและโหดร้ายขนาดไหน ผู้ใดที่คิดจะเดินตามรอยจะได้ชั่งใจไว้ให้ดี การที่ต้องตื่นขึ้นมาในช่วงนั้น นอกจากเป็นความเคยชินแล้ว การที่เราใช้อินเตอร์เน็ตอยู่คนเดียว ไม่มีใครมาแย่ง ก็ทำให้สามารถส่งคลิปเสียงต่าง ๆ ได้เร็วขึ้น

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วก็ล้างหน้า แต่งตัว ใส่ชุดกันหนาวเต็มยศ ออกไปถ่ายรูปทางด้านหน้าโรงแรม แต่ปรากฏว่าทางโรงแรมปิดประตูใหญ่ มีการล็อกกลอน ๓ ตัว แถมยังใส่กุญแจดอกเท่าฝ่ามืออีกด้วย แต่เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ไม่มีปัญหาสำหรับ "ลูกขุนแผน" อย่างกระผม/อาตมภาพ จึงเปิดประตูออกไปถ่ายรูปบริเวณหน้าโรงแรม แล้วก็กลับเข้ามานั่งภาวนาจนครบชุดตามปกติอย่างทุกวัน

เจ้าแม่นภิสราเทวีบอกว่า เมื่อกระเป๋าลงมาแล้ว ให้จัดการถอดเสื้อกันลมเก็บให้เรียบร้อย ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ กระผม/อาตมภาพได้ยินแล้วก็ตาเหลือก ประมาณว่า "แน่ใจนะอีหนู อากาศตอนนี้ลบ ๒ องศาเซลเซียสนะโว้ย..!" คุณเธอพยักหน้าด้วยความมั่นใจอย่างมาก กระผม/อาตมภาพที่เห็นฤทธิ์เดชของเจ้าแม่หลักเมืองเนปาลมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว จึงได้ทำตามคำสั่ง โดยที่ทำให้ทุกคนเห็นต่อหน้า แต่ว่าจะมีใครเฉลียวใจแล้วถอดออกบ้างหรือเปล่าก็ไม่ทราบ

จากนั้นก็มานั่งรอที่ห้องอาหารของโรงแรม Kaiser Palace ที่กลายเป็นโรงแรม "ไก่เซ่อ" เพราะว่าทางเจ้าพนักงานซึ่งรับปากเอาไว้ว่าจะออกอาหารเช้าไว้ให้นั้น จนป่านนี้ก็ยังไม่มาเลยสักคนเดียว จนกระทั่งต้องเดือดร้อนไปถึง Grand Mother Chef ก็คือคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ซึ่งอายุ ๘๐ กว่าแล้ว ตั้งใจที่จะมาเที่ยวพักผ่อน หาประสบการณ์จากเส้นทางที่ไม่เคยเดินทางแบบนี้ ต้องมาลงมือทำไช่โป๊วผัดไข่ แล้วก็ไก่รวนเค็ม เพื่อที่ให้พวกเราจะได้นั่งรับประทานกดดันทางพ่อครัวไปก่อน จนกว่าที่ของอื่นจะตามมา..!