[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองไปเรียนหนังสือใหม่ ๆ ต้องใส่รองเท้าผ้าใบ เป็นอะไรที่ทุกข์ทรมานมาก เพราะว่าโดนรองเท้ากัด เนื่องจากเดินตีนเปล่ามาจนเคย บางคนก็แนะนำว่าให้กัดรองเท้าเสียก่อน รองเท้าจะได้ไม่กัดเรา แต่ปรากฏว่าไม่ได้ผล จนกระทั่งผู้รู้แนะนำว่า ให้ไปขอเศษเทียนที่วัดมาถูบริเวณที่รองเท้ากัดเรา ต้องทำแบบนี้ถึงจะได้ผล เนื่องเพราะว่าเมื่อเทียนเคลือบเอาไว้ก็ทำให้ลื่น ความหยาบความสากของรองเท้าก็ไม่สามารถที่จะกัดตีนของเราได้อีก

ในเมื่อบุคคลเดินตีนเปล่าเป็นปกติ ขออภัยที่ไม่ใช่คำว่าเท้า เพราะไม่ชัดเจน แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นเป็นราชกุมารในศากยตระกูล เมื่อมีบุคคลผู้ที่ขออนุญาตให้ใช้รองเท้าได้ ก็คือท่านโสณโกฬิวิสะเถระ ที่เป็นผู้ที่สุขุมาลชาติมาก เพราะว่าเท้าบาง ไม่สามารถเดินพื้นทั่วไปอย่างพวกเราได้ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงอนุญาตให้ใช้รองเท้าได้

หลังจากนั้นก็มีอนุบัญญัติเพิ่มเติมขึ้นมาอีกว่า รองเท้าที่ใช้นั้น ถ้าหากว่าอยู่ในปัจจันตชนบทที่หนทางธุรกันดาร ก็ให้ทำพื้นหนาหลายชั้นได้ เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว เดินไม่กี่ทีก็จะขาดหมด เท่านั้นยังไม่พอ ยังทรงอนุญาตให้ใช้รองเท้าได้ ๒ คู่ ก็คือคู่หนึ่งใช้ในระหว่างเดินทาง เมื่อถึงที่พักแล้ว ทำความสะอาดเท้า ล้างเท้า เช็ดเท้า เรียบร้อย ทาน้ำมันแล้ว ให้ใช้รองเท้าอีกคู่หนึ่งสำหรับเดินในที่พักได้

เพราะฉะนั้น...บรรดาท่านทั้งหลายที่มีรองเท้าใช้ในบ้าน มีรองเท้าใช้ในโรงแรม ไม่ใช่ของใหม่ พระพุทธเจ้าบัญญัติให้พระภิกษุสามเณรใช้มา ๒,๐๐๐ กว่าปีแล้ว

แต่ที่บัญญัติเช่นนั้น ก็เพราะว่าถ้าพระภิกษุสงฆ์ของเราไม่ได้ใช้รองเท้า การเดินทางไกลไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา ก็จะเป็นไปด้วยความยากลำบาก เนื่องเพราะว่าอย่างไรเสียก็เป็นเลือดเนื้อของเรา ถ้าต้องเดินทางกันทีหนึ่ง หลายร้อยหลายพันกิโลเมตร ก็คงจะรับสภาพไม่ไหว จึงต้องใช้รองเท้า และทรงบัญญัติให้ว่า บุคคลที่เท้าบาง เดินแล้วเจ็บเท้า สามารถใช้รองเท้าได้ทุกเวลา

ส่วนการที่พระภิกษุสงฆ์ของเราออกเดินบิณฑบาตโดยไม่ใส่รองเท้านั้น เป็นการแสดงความเคารพในทาน เมื่อผู้อื่นให้เราด้วยความเคารพ เราก็ควรที่จะอยู่ในลักษณะของ วนฺทโก ปฏิวนฺทนํ ก็คือได้รับการเคารพตอบ จึงไม่ใส่รองเท้าในระหว่างที่บิณฑบาต ไม่ใช่ไม่ใส่รองเท้าเพราะกลัวจะไปเหยียบข้าวกล้าของชาวบ้าน..!

ข้อมูลเหล่านี้ถ้าไม่แก้ไขให้ถูกต้อง นานไปเกิดคนรุ่นหลังสงสัยขึ้นมาว่า "พระภิกษุสามเณรของเราโง่กว่าวัวกว่าควายหรือเปล่า ถึงได้เดินไปเหยียบข้าวกล้าของชาวบ้าน ?" เราก็จำเป็นที่จะต้องอธิบายให้ฟังว่า เป็นเรื่องที่รับรู้และสอนกันมาผิด ๆ จนกระทั่งระดับรองศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ ซึ่งเป็นนักวิชาการ ความรู้สูงขนาดนั้น แล้วยังดำรงตำแหน่งรองอธิบดีด้วย ยังเข้าใจผิดไปได้ขนาดนั้น..!