[เถรี]

คราวนี้ในเรื่องของสมทบกองทุนเล่าเรียนหลวง เท่ากับว่าท่านทั้งหลายได้บุญธรรมทานไปเต็ม ๆ เพราะว่ากองทุนเล่าเรียนหลวง เป็นกองทุนสำหรับพระภิกษุสามเณรที่เรียนบาลี แล้วก็เรียนปริยัติสามัญ ก็คือ ปริญญาตรี โท เอก

ท่านเริ่มแจกตั้งแต่รุ่นที่กระผม/อาตมภาพเริ่มเรียนปริญญาตรี ตอนที่เรียนปริญญาตรีคือ ปี ๒๕๔๙ เหลือเชื่อไหมว่าจบด็อกเตอร์ตอนไหน ? อาตมาเรียนปริญญาตรีสองปีครึ่ง เรียนปริญญาโทหนึ่งปีกับอีกหนึ่งเดือน เรียนปริญญาเอกสองปีครึ่ง ใช้เวลาไม่เหมือนชาวบ้านชาวเมืองเขา

ตอนนั้นอาตมภาพได้สองทุน ก็คือทุนเรียนเก่งกับทุนทางไกล ก็คือ ต้องเดินทางไปไกลมาก เพื่อไปเรียนที่วัดไร่ขิง ปรากฏว่าไม่ได้สักบาท...! ทั้ง ๆ ที่เซ็นรับไปเรียบร้อยแล้ว มีเหตุผลจากผู้ที่เอาเงินมาส่งบอกว่า "วัดท่าขนุนรวยแล้ว ไม่ต้องเอาหรอก"

ส่วนของพระครูแสง (พระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล) พระน้องชาย ท่านได้ทุนทางไกล ๑ ทุน ๒๐,๐๐๐ บาท แต่เหลือถึงมือแค่ ๑๕,๐๐๐ บาท ไม่รู้โดนชักไปตอนไหน ๕,๐๐๐ บาท...! อาตมาก็เลยหวาดเกรงว่า ถ้าไม่ใช่ฆราวาสทำ แต่เป็นพระทำ..ได้มีหวังปาราชิกกันบ้าง เพราะว่ากินกันกระจายซะขนาดนี้..!

ฉะนั้น...กองทุนเล่าเรียนหลวงนี่น่าภูมิใจมากว่า กระผม/อาตมภาพเป็นนักเรียนทุนรุ่นแรกเลย และเซ็นรับไปทั้งสองทุนด้วย แต่ว่าไม่ได้เงินสักบาทเดียว เจ็บใจขึ้นมาก็เลยทอดผ้าป่าสมทบไปเยอะ ๆ เขาจะได้ไปกินกันต่อ...! พูดแบบนี้ประชดชีวิตชัด ๆ โบราณท่านว่า หุงข้าวประชดหมา ปิ้งปลาประชดแมว

เคยเห็นหมากินอะไรอิ่มไหม ? พักเดียวก็มาขอกินใหม่ หุงข้าวประชดหมาก็หาเรื่องสิ้นเปลืองชัด ๆ ปิ้งปลาประชดแมวก็พอ ๆ กัน ไม่เหลือหรอก แมวกินเกลี้ยง ฉะนั้น...ภาษาโบราณนี้พวกเราต้องเข้าใจไว้บ้าง