[เถรี]

ลักขโมยสิ่งของ สิ่งที่เจ้าของไม่ได้ให้ รวมแล้วได้ราคา ๕ มาสก ซึ่งบ้านเราตีราคาว่าบาทเดียว ขาดจากความเป็นพระ

ฆ่าสัตว์ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เล็กสัตว์น้อย หรือกระทั่งหนักหนาขนาดฆ่าคน ขาดจากความเป็นพระ ท่านบอกว่า สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต การเบียดเบียนผู้อื่นอยู่ไม่ถือว่าเป็นสมณะ ผู้อื่นในที่นี้คือทั้งคนและสัตว์

และข้อสุดท้าย พูดอวดอุตริมนุสสธรรมที่ไม่มีในตน ก็คือไม่มีฌาน ไม่มีสมาบัติ ไม่มีวิโมกข์ ไม่มีวิมุติ ไม่มีมรรค ไม่มีผล แต่บอกว่าตนเองมี ขาดจากความเป็นพระ

คราวนี้มาว่าถึงในเรื่องนิสสัย ปัจจัยเครื่องอาศัยของบรรพชิต ๔ อย่าง ท่านบอกเลยว่าเที่ยวบิณฑบาต ก็คือให้ทำมาหากินด้วยสภาพของขอทาน ออกไปขอให้ญาติโยมเขาสงเคราะห์ เป็นการขอแบบดุษณี ก็คือนิ่ง ๆ แม้กระทั่งเอ่ยปากก็ถือว่าผิด พูดง่าย ๆ คือยืนนิ่ง ถ้าหากว่าญาติโยมเขาเห็นใจ เขาสงเคราะห์ด้วยการใส่บาตรก็รับไว้ ถ้าเขาไม่เห็นใจ ยืนแล้วเขาไม่สนใจ เราก็ไปต่อ

ตรงจุดนี้ ถ้าหากว่าเป็นสายวัดป่า อย่างสมัยก่อนหลวงปู่ทองรัตน์ กนฺตสีโล ต้องการจะทรมานโยมให้รู้จักทำบุญ เพราะว่าเดินผ่านบ้านทุกวันก็ไม่ยอมทำบุญใส่บาตรกับใคร ท่านก็ไปยืนรอหน้าประตูบ้าน ตะโกนบอกโยม "พระมาแล้ว..มาใส่บาตร" โยมบอกว่ายังไม่ได้นึ่งข้าว หลวงปู่ทองรัตน์บอก "ไม่เป็นไร..รอได้" เจอพระตื๊อแบบนี้เข้า โยมก็ต้องไปนึ่งข้าว เมื่อถึงเวลาจกข้าวเหนียวใส่บาตร หลวงปู่ท่านก็ให้ศีลให้พร สอนสั่งว่าการทำทานนั้นมีอานิสงส์อย่างไร

เสร็จสรรพเรียบร้อย เมื่อกลับถึงวัด ท่านหยิบข้าวก้อนนั้นแยกออกมาต่างหาก บอกว่าเป็นของที่ได้มาไม่บริสุทธิ์ เพราะไปเรียกร้องเอาจากญาติโยม ฉันไม่ได้ ถ้าฉันเมื่อไร โดนปรับอาบัติทุกคำ คำว่าอาบัติ สำหรับญาติโยมทั่วไปที่ไม่เข้าใจก็คือศีลขาด ก็แปลว่า เที่ยวบิณฑบาตเพื่อเลี้ยงชีพตนเอง ไม่ใช่รีวิวสินค้า ท่านทั้งหลายก็ต้องแยกแยะให้ออก