[สุธรรม]

"แดดส่องฟ้าเป็นสัญญาวันใหม่" แต่..ยังไม่มีใครโผล่หน้ามาเลย

เดินข้ามถนนตรงสี่แยกที่เมื่อวานรถราพลุกพล่านมาก แต่ตอนนี้ต่อให้ลงไปนอนเล่นสักครึ่งชั่วโมงก็ยังไหว เดินย้อนทางเดิมกลับมาที่แม่น้ำ ร้านค้าและบ้านเรือนปิดเงียบกันไปเสียทุกแห่ง จนข้ามสะพานแล้วถึงพอมีคนเดินมาบ้าง พอทักไปก็ได้แค่คำว่า “Morning” กลับมาเท่านั้น แล้วต่างคนต่างไปโดยไม่ได้ปฏิสันถารอะไรมากไปกว่านี้...

มาถึงกลางสะพานมองไปทางซ้ายมือ แสงแดดยามเช้าเริ่มสาดจับยอดอาคารสูงหลายหลัง อร่ามเรืองเหมือนกับสาดด้วยแสงสป็อตไลท์ ยิ่งตัวปราสาทสีขาวบนเนินก็ยิ่งเด่นชัด ในน้ำและบนฝั่งมีทั้งเป็ดมอลลาร์ดและหงส์ขาว บ้างมาเดี่ยวบ้างมาเป็นหมู่ บ้างก็ลอยล่องไซ้หาอาหาร บ้างก็ลอยหลับเอาหัวซุกหลัง พื้นน้ำมีไอหมอกบาง ๆ ลอยอยู่ทั่วไปหมด...

สุดสะพานเดินเลี้ยวขวามาถึงสะพานไม้เลื่องชื่อระบือโลก ที่เมื่อวานมีแต่คนแออัดยัดเยียดกัน วันนี้เงียบสงัดวังเวงแทบจะเหมือนบทบรรยาย “รำพึงในป่าช้า” มีผู้ชายสองสามคนยืนลงเบ็ดอยู่ริมน้ำเท่านั้น แสงตะวันเริ่มฉายฉานจับตัวสะพานและผิวน้ำ เป็นจังหวะในการถ่ายภาพที่ดีที่สุดเท่าที่จะหาได้ เพราะว่าอาตมาชอบถ่ายภาพสถานที่มากกว่าผู้คน โดยเฉพาะไม่ชอบเอาตัวเข้าไปเกะกะในรูปจนเสียบรรยากาศไปหมด...