[ตัวเล็ก]

สิ่งนี้อยากฝากไว้เป็นการบ้านให้กับพระภิกษุสามเณร แม่ชี และฆราวาส ไม่ว่าจะอยู่ในวัดนี้ อยู่ที่บ้าน อยู่ในประเทศ อยู่ต่างประเทศ ลองประพฤติปฏิบัติดู วัคซีนรักษาโรคช่วยเราได้น้อย แต่ดีกว่าไม่ช่วยเลย แต่ว่าธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นยารักษาโรคที่ดีมาก ถ้าใครสามารถเข้าถึงเคล็ดลับได้จริง ๆ โดยไม่เกินกฎของกรรมแล้ว สามารถรักษาได้ทุกโรค

ลองไปแผ่เมตตาดูให้เป็นปกติ โดยเฉพาะกำหนดใจไปตามธัมมุทเทส ๔ ที่พระรัฐบาลเถระทูลถวายต่อพระเจ้าโกรัพยะว่า โลกคือหมู่สัตว์..อันชรานำไปไม่ยั่งยืน ไม่มีใครไม่แก่ และไม่มีใครไม่ตาย

โลกคือหมู่สัตว์..ไม่มีผู้ป้องกัน ไม่เป็นใหญ่เฉพาะตน แค่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ อย่างเดียวก็ไปไม่รอดแล้ว จะเป็นใหญ่ได้อย่างไร ?

โลกคือหมู่สัตว์..ไม่มีอะไรเป็นของตน จำต้องละในสิ่งทั้งปวง ตรงนี้ชัดเจน ไม่ต้องอธิบายมาก

ข้อสุดท้าย โลกคือหมู่สัตว์..พร่องอยู่เป็นนิจ ไม่รู้จักอิ่ม เป็นทาสแห่งตัณหา

ทำอย่างไรที่เราจะลดตัณหา คือความอยากมี อยากได้ อยากเป็น ไม่อยากมี ไม่อยากได้ ไม่อยากเป็น ให้เหลือน้อยที่สุด เพื่อที่เราจะอยู่ร่วมกับโลกนี้และร่างกายนี้อย่างดีที่สุด มีความทุกข์ให้น้อยที่สุด

ก็แปลว่าต้องเป็นพวกเดียวกัน ในเมื่อต้องเป็นพวกเดียวกัน จะทำอะไร ก็ต้องทำด้วยเมตตา จะพูดอะไรก็ต้องพูดด้วยเมตตา จะคิดอะไรก็ต้องคิดด้วยเมตตา เราต้องรักเขา เขาถึงจะรักเรา

การบ้านนี้เป็นการบ้านที่ยากมาก เพราะว่าผมฝึกกรรมฐาน ๔๐ กอง ตามแบบที่หลวงพ่อฤๅษีวัดท่าซุงสอนมา พรหมวิหาร ๔ กับอรูปฌาน ๔ ยากที่สุด โดยเฉพาะพรหมวิหาร ๔ ต้องเป็นสิ่งที่ออกมาจากใจเราจริง ๆ เท่านั้น ไม่สามารถที่จะเสแสร้งแกล้งดัดอะไรได้เลย

ดังนั้น..ถ้าหากว่าเราไม่อยากเดือดร้อน เพราะว่าโลกใบนี้เห็นเราเป็นเชื้อไวรัสที่ก่อให้เกิดแต่โทษอย่างเดียว เราก็ต้องทำตัวให้โลกนี้เห็นว่า เราเป็นเชื้อไวรัสที่เป็นประโยชน์ อยู่ไปแล้วช่วยให้โลกดีขึ้น

ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณร แม่ชี ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวแก่ฆราวาสในเรื่อง "เพ้อเจ้อ" ฟังดูไม่น่าจะรู้เรื่องเอาไว้แต่เพียงเท่านี้..ขอเจริญพร


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๔ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)