[เถรี]

อย่างที่ท่านทั้งหลายจะได้เห็น "หิ้วตะกร้า นุ่งผ้าไทย นั่งแคร่ไม้ ใส่บาตรพระทุกวันอาทิตย์" บางช่วงเขาก็มีการทิ้งทั้งแคร่ ทิ้งทั้งเก้าอี้นั่งให้ตากแดดตากฝน บางทีกระผม/อาตมภาพก็ต้องไปเก็บเอง เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่า เกิดจากการขาดจิตสำนึกความเป็นเจ้าของ ถ้าหากว่าเป็นหลักธรรมก็คือ ขาดความกตัญญูต่อข้าวของเครื่องใช้ แต่ว่าเรื่องพวกนี้เราไม่กล่าวถึง มากล่าวถึงในเรื่องของงานวัดของเราต่อไป

ในส่วนของวัดเรา วันที่ ๓ จะเป็นส่วนที่ต้องสนับสนุนเขาก็คือ เรื่องข้าวปลาอาหารถวายพระที่มาสวดพระพุทธมนต์ แล้วก็เลี้ยงคณะบวงสรวงแค่นั้น วันที่ ๔ - ๕ - ๖ นั้นเป็นเรื่องของข้าวปลาอาหารที่ทางชุมชนจะจัดหามา ถ้าดูแล้วไม่พอเราค่อยเสริมเข้าไป

ส่วนระยะเวลาที่ผ่านมานั้น กระผม/อาตมภาพมีงานปลุกเสกวัตถุมงคล ๒ รอบ ๓ รอบ กระผม/อาตมภาพยังปรารภกับหลวงพ่อเอ (พระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม ป.ธ.๖) ว่า สิ่งที่ทำไปนั้นก็ตั้งใจที่จะทำออกมาให้ดีที่สุด แต่ว่าบรรดาญาติโยมทั้งหลาย ไม่เคยเอาไปใช้ได้ตามคุณค่าเลย..!

โดยเฉพาะมีอยู่ส่วนหนึ่งที่แค่เก็บไว้เป็นความภาคภูมิใจส่วนตัวว่ามีทุกรุ่นเท่านั้นเอง เนื่องเพราะว่าในเรื่องของวัตถุมงคลนั้น ถ้าหากว่าเรามีความเคารพเชื่อมั่นจริง ๆ องค์เดียวก็พอแล้ว เพียงแต่ว่าในส่วนที่เราใช้งานในลักษณะของการคุ้มครองป้องกันนั้นเป็นแค่ผลพลอยได้

การสร้างวัตถุมงคลของโบราณาจารย์มาถึงยุคปัจจุบัน ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือสร้างเพื่อเป็นอนุสติ ให้พวกเราทั้งหลายได้ระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า ของพระธรรม ของพระสงฆ์ ซึ่งถ้าหากว่าไม่มีวัตถุเป็นเครื่องยึด พวกเราก็จะนึกได้ลำบาก แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วพวกเรากลับใช้ผิดวัตถุประสงค์ บางคนก็กลายเป็นสะสมแล้วเอาไปอวดกันว่าตนเองมีรุ่นใดบ้าง