[เถรี]

"รู้ว่าสิ่งใดเป็นประโยชน์ ไม่ว่าจะทางโลกหรือทางธรรมก็กระทำสิ่งนั้น แต่เป็นการกระทำที่ไม่ยึดติด รู้ว่าดีก็ทำ รู้ว่าชั่วก็ละ ไม่เกาะทั้งดีทั้งชั่ว ก้าวเข้าไปสู่อีกส่วนหนึ่งที่ไม่เคยมี เรียกว่าภาวะโลกุตระ คือความเหนือโลก

เหมือนอย่างกับดอกบัว เกิดจากโคลนตม แต่ว่ายื่นช่อดอกพ้นน้ำ เบ่งบานอยู่เหนือน้ำและโคลนตม ก็เลยกลายเป็นการหลุดพ้นจาก ๒ สภาวะ สภาวะของปุถุชนทั่ว ๆ ไป ก็คือจมอยู่ใต้โคลนตม สภาวะของบุคคลที่เข้าถึงด้วยอำนาจของสมาธิจิตที่เป็นสภาวะการหลุดพ้นจอมปลอม ก็เหมือนกับกระแสน้ำ ในเมื่อดอกบัวพ้นน้ำไปแล้วก็เป็นการหลุดพ้นอย่างแท้จริง นี่เป็นเพียงข้อเปรียบเทียบให้เห็นเท่านั้น"