[เถรี]

ถาม : น่าจะมีเทคโนโลยีช่วยเรื่องสายตาที่เสียแล้วให้กลับมาดีได้ ?
ตอบ : เทคโนโลยีนั้นดีขึ้นทุกวัน แต่เวรกรรมมีเท่าเดิม สมัยก่อนเวลาอาตมารับหลวงพ่อวัดท่าซุงจากตึกริมน้ำเพื่อไปตึกรับแขก ต้องลงบันได ๓ ขั้น พอกางร่ม ด้วยความที่กลัวหลวงพ่อจะร้อนก็กางให้เงาตกใส่ท่าน ท่านบอกให้กางไปที่บันได ก็กางตามที่ท่านสั่ง

พอท่านเดินลงมาแล้วท่านบอกว่า "แดดสะท้อนขาวหมด ข้ามองบันไดไม่เห็น เพราะฉะนั้นต้องกางร่มให้เงามาลงที่บันได" ตั้งแต่นั้นมาอาตมาก็กางร่มให้บันไดตลอด คนอื่นไม่รู้เขาก็บ่น “กางร่มประสาอะไรวะ ไม่เห็นจะบังหลวงพ่อเลย ?” กางให้เงามาลงที่บันไดท่านจะได้เดินได้

ถาม : ยังดีที่หลวงพ่อยังมองเห็นได้ตลอด แต่หลวงปู่ปานมองไม่เห็น ท่านสายตาเสีย ?
ตอบ : สมัยก่อนมีแต่เทียน ท่านจะมีเวลาว่างมาเขียนเลขเขียนยันต์อะไรก็ตอนกลางคืน เพราะว่าต้องดูแลรักษาคนไข้ตลอด คราวนี้พอเทียนไม่สว่างพอ เพ่งมาก ๆ เข้าสายตาก็เสียหมด ตอนที่ท่านรับตำแหน่งพระครูสมัยรัชกาลที่ ๗ ท่านถึงได้บอก “ตอนนี้ข้าเป็นพระครูแล้ว ข้าไม่หลีกใครแล้วนะ ไม่ว่าจะหนามเหนิมร่องเริ่งก็ไม่หลีก พ่อเหยียบแหลกละมึง” ก็ท่านมองไม่เห็นแล้ว