[เถรี]

เมื่อมาถึงตรงจุดนี้ เราก็แค่เอาสติจดจ่อระมัดระวังประคองอารมณ์นั้นไว้เท่านั้น การปฏิบัติสมาธิภาวนาทุกอย่างจะกลายเป็นของง่าย แต่อย่าเผลอ..เผลอเมื่อไรหลุดกระจายเมื่อนั้น..! ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายต้องใช้ความเพียรพยายามอยู่มาก แล้วก็คงไม่โชคดีเหมือนกระผม/อาตมภาพที่มีโอกาสดูแลพ่อ ดูแลแม่ แปดเก้าปีที่ต้องฝึกต้องหัด ต้องซ้อมอยู่ตลอดเวลา กลายเป็นคนเก่งโดยไม่รู้ตัว

คราวนี้การฝึกซ้อมของพวกเราก็อย่าท้อใจ ถ้าท้อใจเมื่อไรก็กลับหลังหันมองไปที่ป้ายโน่น พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ตลอด ๗๐ ปีที่ทรงครองราชย์มา กระผม/อาตมภาพทันพระองค์ท่านอยู่หลายปี พูดง่าย ๆ คือทันอยู่ ๕๗ ปี ไม่เคยเห็นพระองค์ท่านท้อกับงานเลย แล้วงานของเราแค่ปฏิบัติตนเองอยู่ในกรอบของ ศีล สมาธิ ปัญญา ก็ยังไม่ได้เสี้ยวเดียวที่พระองค์ท่านทำได้อีกด้วย..!

นอกจากจะต้องบริหารสารพัดโครงการ ต้องปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่ เต็มสติกำลัง พระองค์ท่านยังปฏิบัติกรรมฐานอยู่ในระดับยอดเยี่ยม มีทิพจักขุญาณสามารถเห็นผี เห็นเทวดาได้เป็นปกติ

ถ้าหากว่าใครรอฟังพระบรมราโชวาท ทุกครั้งที่พระองค์ท่านออกมหาสมาคมในช่วงวันเฉลิมพระชนมพรรษา จะสังเกตว่าระยะหลัง ๆ พระองค์ท่านเปิดมากเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นพระหรือว่าเป็นนักปฏิบัติธรรม ถ้าเปิดในลักษณะนั้น แปลว่าจะไปแล้ว ไม่มีอะไรต้องปิดบังกันแล้ว

ดังนั้น...พวกเราจะเห็นว่าพระองค์ท่านกล่าวถึงเรื่องของดินฟ้าอากาศบ้าง เรื่องของผี ของเทวดาบ้าง เกือบทุกครั้งที่ออกมหาสมาคม อย่างเช่นเล่าให้ฟังว่า อากาศแห้งแล้งมาก ก็เลยไปขอร้องท้าวจาตุมหาราช ช่วยพาเทวดาไปเล่นสงกรานต์ที่สุวรรณภูมิให้หน่อย

ปรากฏว่าเทวดาท่านเล่นสงกรานต์เพลิน ก็เลยมีน้ำท่วมเป็นบางที่ ปีนั้นปี ๒๕๓๗ จำได้ว่านายชวน หลีกภัย เป็นนายกรัฐมนตรี พระองค์ท่านตรัสชัดมากว่า ไปต่อว่าท้าวมหาราชว่า "ทำไมถึงน้ำท่วม ?" ท้าวมหาราชตอบว่า "น้ำท่วมส่วนน้อย ส่วนใหญ่ได้ประโยชน์ใช่หรือไม่ ?" พระองค์ท่านก็ยอมรับว่าใช่ ท้าวมหาราชจึงบอกว่า "ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่า เป็นวาระกรรมของคนส่วนน้อยที่จะต้องเดือดร้อน แต่ว่าประโยชน์ตกอยู่กับคนส่วนใหญ่ เรื่องแบบนี้คนส่วนน้อยก็ต้องยอมรับกรรมไป"