[เถรี]

หรือไม่ก็อย่างที่พระเดชพระคุณพระเทพมหาเจติยาจารย์ (ชัยวัฒน์ ปญฺญาสิริ ป.ธ.๙) เจ้าคณะจังหวัดนครปฐม ที่ท่านถามว่า "อาจารย์เล็กไปคัดตัวพระเหล่านี้มาได้อย่างไร ? เรื่องเรียนก็ขยัน เทศน์ก็ได้ นำปฏิบัติธรรมก็ได้ โดยเฉพาะปฏิบัติธรรมแล้วไม่เคยหนีเลย" กระผม/อาตมภาพก็ต้องเรียนถวายท่านไปว่า "ไม่เคยไปคัดตัวครับ หากแต่ว่าทุกคนมาขอบวชเอง"

ดังนั้น...ในสิ่งที่เราเคร่งครัดต่อพระธรรมวินัย มีแต่จะดีกับตัวเราและพระพุทธศาสนา เสริมสร้างความเข้มแข็งให้แก่พระพุทธศาสนา ถ้าบอกว่าบอกว่าวัดเราเคร่งครัด กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่าไม่เคร่ง เพราะว่าวัดวาอารามที่ท่านเคร่งครัดกว่านี้มีมาก แต่ท่านเคร่งเกินจนเขาอยู่ด้วยไม่ได้ แล้วที่หย่อนยานมีมากมายมหาศาล ท่านที่ต้องการความดีจริง ๆ ก็ไม่อยู่ด้วยเช่นกัน

ต่างจังหวัดส่วนใหญ่พอออกพรรษาแล้วก็เหลือแต่เจ้าอาวาสบ้าง เหลือเจ้าอาวาสกับเณรรูปหนึ่ง สองรูปบ้าง อย่างสมัยก่อนที่รุ่นของท่านอาจารย์สมเด็จ ท่านอาจารย์สมพงษ์เป็นเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนอยู่ โยมนิมนต์พระ ๙ รูป ต้องไปยืมวัดอื่นอีกสองวัดถึงได้ครบ..! แต่พอกระผม/อาตมภาพมาอยู่ด้วย ไม่เคยมีปีไหนที่น้อยกว่า ๒๐ รูป แล้วปัจจุบันก็ยืนอยู่ที่ ๔๐ - ๕๐ รูปเป็นปกติ

ก็แปลว่าสิ่งที่พวกเราทำ ท่านทั้งหลายเองก็เห็นด้วยถึงได้มาขออยู่ร่วมกัน แล้วชาวบ้านทั้งหลายก็เห็นอยู่ด้วย ท่านก็คงจะเห็นว่า ปัจจุบันนี้พระวัดท่าขนุนไปเป็นเจ้าอาวาสทั่วไปหมดแล้ว ถึงเวลาหาเจ้าอาวาสไม่ได้ก็มาขอที่นี่ ปัจจุบันนี้เจ้าคณะตำบลหาเลขานุการไม่ได้ ก็มาขอจากวัดท่าขนุนอีกเช่นกัน

แต่สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องให้ท่านทั้งหลายมีสำนึกในการตั้งใจปฏิบัติดี ทั้งเพื่อตนเอง เพื่อวัดวาอาราม และเพื่อพระศาสนาด้วย เพราะฉะนั้น...การที่เราจะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ถ้ายึดพระวินัยเป็นหลักจะไม่มีกระทบกระทั่งอะไรกันเลย แต่ถ้าหากว่าไม่ยึดพระธรรมวินัยเป็นหลัก ทำตามใจตัวเอง ก็มีแต่ปัญหาอยู่ตลอดเวลา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)