[เถรี]

คราวนี้การที่ท่านทั้งหลายจะสามารถยืนหยัดอยู่ได้นั้น ตัวสมาธิสำคัญที่สุด ถ้าหากว่าสมาธิของเราไม่ทรงตัว ไม่ตั้งมั่น เราก็ไม่มีกำลังที่จะไปฝืนกระแสโลก เพราะว่าลำพังในเรื่องของศีลนั้น ต่อให้เราเองเข้มงวดขนาดไหนก็ตาม ก็ยังไม่สามารถที่จะทนต่อกระแสแรงเสียดทานต่าง ๆ ได้เพียงพอ แล้วในขณะเดียวกัน ให้ใช้กำลังปัญญาพลิกแพลงสถานการณ์แบบไหน พญามารก็จะส่งเสนามารนั้นไปดักเราไว้ทุกทิศทุกทางเช่นกัน

เหลืออยู่อย่างเดียวก็คือ กำลังสมาธิที่จะต้องแน่วแน่ ตั้งมั่น มั่นคงต่อเป้าหมายของเรา กำลังสมาธิยิ่งสูงเท่าไร ความมั่นคงของเราก็ยิ่งมีมากเท่านั้น ดังนั้น..ในเรื่องของการปฏิบัติธรรมเกือบทั้งหมด อาตมาจึงได้บอกว่า คำตอบสุดท้ายจะอยู่ที่สมาธิ ยกเว้นการที่จะปฏิบัติเพื่อเข้าถึงมรรคถึงผลในช่วงท้าย ๆ ที่จำเป็นต้องมีปัญญาประกอบอย่างยิ่งเท่านั้น

ดังนั้น...ในสิ่งที่ท่านทั้งหลายเผชิญหน้าอยู่ เป็นสิ่งที่หลวงปู่หลวงพ่อ ครูบาอาจารย์ทุกรูปทุกองค์เผชิญมาแล้ว และเป็นสิ่งที่อาตมภาพเองเผชิญมาแล้ว เราทั้งหลายก็แค่ก้าวซ้ำรอยเดิม เพียงแต่ว่ายุคสมัยเปลี่ยนแปลงไป สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้มาถึงเราได้ง่ายขึ้น จึงสำคัญที่ว่าเราจะเห็นความเป็นธรรมดาได้หรือไม่ ? ถ้าเห็นความเป็นธรรมดาเมื่อไร ก็เท่ากับว่าเรามีหลัก มีพื้นฐาน ที่จะรองรับกำลังใจของเราไม่ให้ตกต่ำไปยิ่งกว่านี้

เนื่องจากเห็นอย่างชัดเจนว่า ธรรมดาของการเกิดมาต้องเป็นอย่างนี้ ธรรมดาของการเกิดมาต้องพบเจอสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ธรรมดาของการอยู่ในโลก ก็ต้องพบกับกระแสทั้งหลายเหล่านี้ เป็นต้น