[เถรี]

ความผิดพลาดนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ทางวัดท่าขนุนเปิดให้มีการโอนเงินผ่านระบบออนไลน์แล้ว เพราะว่าวัดท่าขนุนเป็นวัดแรก ๆ ที่นำร่องในการรับบริจาคออนไลน์ ตามที่ทางคณะสงฆ์และกรมสรรพากรได้ดำเนินการให้ โดยที่ไม่ทันเฉลียวใจว่า ปัจจัยที่ญาติโยมโอนมานั้น ถ้าหากว่าเราแยกบัญชีเมื่อไร ก็จะซ้ำซ้อนกันทันที เพราะว่ายอดรวมทุกบาททุกสตางค์นั้น จำเป็นที่จะต้องลงบัญชีให้ชัดเจน เนื่องจากว่าผูกอยู่กับกรมสรรพากร ไม่สามารถที่จะผิดพลาดได้ นี่คือเรื่องที่พบเห็นมาจากการทำบัญชีเมื่อวานนี้

สำหรับวันนี้ ก็ยังมีบัญชีอื่นอีกหลายบัญชีที่จะต้องดำเนินการ แต่ว่าก็คงจะมีเวลาน้อย เนื่องเพราะว่าวันนี้ต้องเดินทางไปสงเคราะห์ญาติโยมที่จังหวัดสตูล กว่าจะกลับมาถึงหาดใหญ่ก็น่าจะค่ำมืดดึกดื่นแล้ว

ในช่วงวันที่ผ่านมา ซึ่งได้รับสังฆทานและตอบปัญหาธรรมแก่ญาติโยมที่หาดใหญ่นั้น ก็มีเรื่องราวที่ควรจะบอก จะเล่า จะกล่าวให้ญาติโยมทุกท่าน ทั้งที่อยู่ที่หาดใหญ่และที่อื่นได้ทราบว่า กระผม/อาตมภาพนั้นเดินทางมาด้วยเครื่องบิน ญาติโยมที่มาพร้อมกับถังสังฆทาน มาพร้อมกับน้ำคนละ ๑๒ ขวดใหญ่บ้าง ๒๔ ขวดเล็กบ้าง ตลอดจนกระทั่งผ้าไตรต่าง ๆ ควรที่จะนึกว่ากระผม/อาตมภาพนั้นเดินทางมาอย่างไร ?

เพราะว่าสิ่งที่ท่านทั้งหลายถวายนั้น ทำอย่างไรกระผม/อาตมภาพก็ไม่สามารถที่จะขนกลับไปได้ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็คงจะต้องลำบาก ฝากญาติโยมทั้งหลายให้ช่วยถวายแก่วัดวาอารามที่อยู่ใกล้ในบริเวณนี้ แต่ก็ต้องเป็นภาระใหญ่แก่บุคคลเหล่านั้นอีกเช่นกัน ดังนั้น...ถ้าหากว่าการทำบุญนั้น ท่านทั้งหลายได้ใช้ปัญญาอยู่บ้าง ก็คงจะไม่ทำบุญในลักษณะแบบนี้

ขณะเดียวกัน ญาติโยมที่มีศรัทธามาก ต้องการที่จะถวายสิ่งของเป็นพุทธบูชา อย่างเช่นดอกไม้ ธูป เทียน ท่านทั้งหลายจะถวายดอกบัวสักดอกหนึ่ง ธูป ๓ ดอก เทียน ๑ เล่มก็ไม่ว่า แต่บางรายมาพร้อมกับดอกไม้ที่จัดไว้อย่างดี ๓ พานใหญ่ กระผม/อาตมภาพแทบจะไม่มีที่ตั้งให้ท่าน ในขณะเดียวกัน..ก็ไม่สามารถที่จะนำกลับไปได้อีกเช่นกัน

เมื่อไปนึกถึงพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อุปเสณมหาเถระ) อดีตผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช อดีตเจ้าอาวาสวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร ซึ่งท่านได้ย้ำนักย้ำหนาว่า "ต่อให้เป็นการทำบุญก็ต้องใช้ปัญญาประกอบด้วย"

จึงทำให้เห็นว่าพวกเราทั้งหลายนั้น ไม่ค่อยที่จะได้คิด เพราะว่าบางทีก็มาพร้อมกับน้ำยาซักผ้าและน้ำยาปรับผ้านุ่ม ๖ ถุง กระผม/อาตมภาพมองแล้วก็ได้แต่ถอนใจ นึกอยู่ว่า "กูจะขนกลับไปอย่างไรวะ ?" ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้ากันต่อไป

นี่เป็นเรื่องประการแรก ก็คือ การทำบุญสุนทานของญาติโยมทั้งหลาย ที่ทำโดยไม่ได้ใช้ปัญญาประกอบ ไม่ได้คิดว่าผู้รับจะต้องลำบากอย่างไรในการจัดการกับสิ่งของทั้งหลายเหล่านี้