[เถรี]

ธรรมชาติจะมีการคัดสรร ก็คือเลือกผู้ที่แข็งแกร่งให้อยู่รอด แต่ความจริงไม่ใช่ ผู้ที่แข็งแกร่งมักจะตายก่อน เพราะมั่นใจในความเก่งของตนเอง สิ่งที่ธรรมชาติคัดสรรก็คือ บุคคลที่ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้ดีที่สุดถึงจะอยู่รอด

คราวนี้ถ้าสงครามเกิด นิวเคลียร์ลงทีเดียวก็จบ ไม่ต้องเสียเวลาวิ่ง อยู่ห่างไป ๒๐ - ๓๐ กิโลเมตร ตูมอยู่ตรงโน้น เราอยู่ตรงนี้ก็ตายได้ แต่ที่อยู่รอดก็ทรมาน มะเร็งรับประทานไป ตายช้าหรือตายเร็วก็ตายเหมือนกัน

คราวนี้ถ้าหากว่าสามเณรช้าอยู่ อย่าคิดว่าพ่อแม่พี่น้องจะช่วยเรา ถึงเวลาฉุกเฉินขึ้นมา ทุกคนต้องเอาตัวรอดไว้ก่อน จะไม่คิดถึงคนอื่น เราต้องเอาตัวรอดได้ด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้น...พยายามฝึกความอดทน ทำอย่างไรจะวิ่งหนีได้ ๑ วัน ๑ คืน ต้องหนีนานขนาดนั้นเลยหรือ ?

ขอยืนยันว่าถ้ารบจริง ๆ ต้องหนีนานขนาดนั้น ของทหารนี่เขาบังคับ ๓ วัน ๓ คืน วันท้าย ๆ หลวงพ่อเห็นถนนเลี้ยวโค้ง สมองสั่งให้เดินโค้ง แต่ตีนไม่ฟังแล้ว เดินแหกโค้งตกถนนไปเลย..! เพราะว่าอดหลับอดนอนมาทั้งวันทั้งคืนยังไม่พอ ยังแบกข้าวของเต็มที่ ข้าวปลาอาหารลงท้องก็ไม่มี ร่างกายจึงไม่ฟังเราแล้ว

คราวนี้ถ้าภัยธรรมชาติเกิดขึ้น สมมติว่าเขื่อนตรงนี้แตก ทำอย่างไรที่สามเณรจะวิ่งขึ้นยอดเขาให้ทัน ? มัวแต่ย่องอยู่ข้างหลังแล้วก็ "พระอาจารย์อุ้มผมด้วย..!" รอไปก่อนเถอะสามเณร พระอาจารย์ก็คงนำหน้าอยู่ลิบ ๆ โน่นแหละ..!

เคยมีสามเณรตามพี่เลี้ยงออกธุดงค์ พี่เลี้ยงท่านนั้นสึกไปแล้ว ปัจจุบันคือทิดกอล์ฟ สามเณรถามว่า "อาจารย์ครับ ถ้าเสือมาผมจะทำอย่างไรครับ ?" อาจารย์ตอบดีมาก "อาจารย์ไม่กลัวหรอก อย่างไรอาจารย์ก็วิ่งเร็วกว่าเณร" สรุปก็คือสามเณรนอนร้องไห้ทั้งคืน เพราะฉะนั้น...สามเณรต้องคิดให้ดีนะว่า ที่ฝึกไปนี้ยังไม่พอเอาตัวรอดเลย ต้องอดทนอดกลั้น ต้องสู้ให้มากกว่านี้