[เถรี]

กรรมฐานทั้ง ๔๐ กองนี้ พระพุทธเจ้าท่านแบ่งแยกออกมาเพื่อให้เหมาะกับแต่ละจริต คำว่า จริต คือพื้นฐานความชอบของแต่ละคนที่ไม่เท่ากัน ซึ่งประกอบไปด้วยพุทธิจริต มีความฉลาดมาก ประเภทฟังหัวข้อก็รู้แจ้งแทงตลอดแล้วครับ ท่านทั้งหลายเหล่านี้ท่านบอกว่า ควรที่จะฝึกกรรมฐานกองยาก ๆ อย่างเช่นว่ากายคตาสติ การเห็นร่างกายอย่างชัดเจนว่าไม่มีอะไรเป็นแท่งทึบ ประกอบไปด้วยเครื่องจักรกล คือ ตับ ไต ไส้ ปอด ต่าง ๆ เต็มไปหมด

ไอ้ที่เห็นสวยเช้งกระเด๊ะ เดินผ่านหน้าเราไป บางทีท่านเปรียบไว้ว่าเป็นถุงห่อขี้เท่านั้นครับ หรือถ้าหากว่าในมหาสติปัฏฐานสูตร ท่านบอกว่าเหมือนถุงไถ้ที่บรรจุไว้ด้วยเมล็ดพืชพันธุ์ต่าง ๆ ถึงเวลาเราเทออกมาก็จะแยกแยะได้ว่า สาลิ นี่คือข้าว วีหิ นี่คือถั่ว ตัณฑุลา นี่คืองา เป็นต้น

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เราก็โดนสิ่งทั้งหลายเหล่านี้บดบังตาอยู่ เมื่อธาตุทั้ง ๔ ประกอบกันเข้าไป เรามาอยู่อาศัยตามเวรตามกรรมที่ได้ทำมา เราก็มักจะไปยึดถือว่านี่ตัวกูของกู เท่านั้นยังไม่พอนะครับ ยังโน่น ทรัพย์สมบัติของกู ลูกกู เมียกู สารพัด ยิ่งยึดมากเท่าไรก็ยิ่งเป็นเครื่องถ่วง ทำให้เราไม่สามารถที่จะหลุดพ้นไปได้

บุคคลที่หวังความหลุดพ้น พระพุทธเจ้าจึงได้แนะนำกองกรรมฐานเพิ่มเติมให้ จะว่าไปแล้วโบราณาจารย์ท่านเก่งมากนะครับ กรรมฐาน ๔๐ กองใดกองหนึ่งท่านก็สามารถทำไปจนบรรลุมรรคผลได้ เพียงแต่ว่าบางทีท่านสอนวิปัสสนาแทรกเอาไว้โดยที่เราไม่รู้

ทุกวันนี้ที่ท่านบอกว่าปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ไปพิจารณาพองหนอยุบหนอ "รู้หนอ เห็นหนอ รู้หนอ" กระผม/อาตมภาพอยากจะบอกว่าเป็น "วิปัสสนาปลอม" ครับ เพราะว่าแค่รู้เท่าทันอารมณ์ปัจจุบันเท่านั้น ไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับ การที่เรารู้เห็นตามความเป็นจริงแล้วตัดละ ปล่อยวางได้ จึงเป็นวิปัสสนาอย่างแท้จริง

วิ เป็นคำอุปสรรค คือคำนำหน้า แปลใน ๓ ความหมายคือ วิเศษ แจ่มแจ้ง แตกต่าง ปัสสนา คือการรู้เห็น วิปัสสนาคือการรู้เห็นอย่างแจ่มแจ้ง การรู้เห็นอย่างแตกต่าง คือต่างไปจากที่ชาวโลกเขาเห็นกัน ก็คือต้องรู้เห็นด้วยดวงปัญญา แล้วไม่ใช่รู้เฉย ๆ นะครับ ถ้ารู้เฉย ๆ วิปัสสนากรรมฐานก็ช่วยอะไรไม่ได้ รู้แล้วต้องตัด ละ วางลงได้ ไม่เช่นนั้นแล้วท่านทำไปก็เหนื่อยฟรีอีกแหละครับ