[เถรี]

ญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ เป็นการปฏิบัติธรรมวันสุดท้ายของต้นเดือนเมษายน ในวันนี้จะกล่าวถึงญาติโยมจำนวนมาก ที่อยู่ในลักษณะของบุคคลที่รู้มากแล้วยากนาน เนื่องเพราะว่าในยุคสมัยนี้ การปฏิบัติธรรมกรรมฐานนั้น มีข้อมูลให้ค้นหาจากอินเทอร์เน็ตจำนวนมากมายมหาศาล หลายครูหลายอาจารย์ หลายสายวิชา

คราวนี้ด้วยความที่ท่านทั้งหลายศึกษามาก บางทีก็เกิดความสับสนขึ้นมาเองว่า เราจะยึดกองกรรมฐานใดถึงจะเหมาะสมแก่ตน ? ซึ่งอาตมาเองด้วยความที่คลุกคลีกับครูบาอาจารย์สายวัดป่า หรือว่าครูบาอาจารย์ที่ท่านมีชื่อเสียงในการปฏิบัติธรรม ก็ไม่เห็นท่านสอนอะไรมากมาย สมัยที่อยู่กับหลวงปู่ฝั้น ท่านก็บอกแค่ว่า "พุทโธคำเดียว คุ้มได้สามโลก" ก็คือให้ปฏิบัติในพุทธานุสติด้วยการภาวนาพุทโธเท่านั้น

ซึ่งอาตมาเองเมื่อภาวนาพุทโธไป พอใจสงบได้ที่ อาการที่กายในหลุดออกไปเองก็ปรากฏขึ้นได้เหมือนกับการภาวนานะมะพะธะเช่นกัน ก็แปลว่าไม่ได้สำคัญที่กองกรรมฐานหรือว่าคำภาวนา แต่สำคัญตรงที่ว่าเรามีพื้นฐานกรรมฐานเดิมจากชาติก่อน ๆ มาอย่างไร

เมื่อมากราบหลวงปู่ดู่ ที่วัดสะแก ท่านก็บอกว่า "ครูบาอาจารย์ของผมไม่ได้สอนมาก ท่านสอนแค่ว่า พุทธัง ธัมมัง สังฆัง เป็นที่พึ่ง" ก็คือ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ แค่นั้น ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่า จะไปตั้งหน้าตั้งตาทำกันจริงจังขนาดไหน