[เถรี]

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๒๔ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ต้องบอกว่า "เก็บชีวิตคืนมาได้" เนื่องเพราะว่าช่วงเข้ากรรมฐาน ๓ วัน ออกมาแล้วก็มีแต่งาน ไม่ได้พักผ่อน ฉันอาหารลงไปก็ไม่ย่อย มาลาเรียก็เลยกำเริบ..!

ไข้มาลาเรียเป็นไข้ที่ต้องการการพักผ่อนอย่างมาก ไม่เช่นนั้นก็จะกำเริบทันที โบราณเขาเรียก "ไข้พ่อตาหน่าย แม่ยายชัง" เพราะว่าเอาแต่กินกับนอน งานการทำไม่ค่อยไหว การกำเริบของมาลาเรียแต่ละครั้ง ถ้าคนที่เคยเป็นก็จะรู้ เพราะว่ากระดูกทุกท่อนอยู่ตรงไหนจะรู้หมด ปวดจนอธิบายเป็นภาษามนุษย์ไม่ถูก..! ส่วนใหญ่ที่ตายกัน ก็เพราะทนการอักเสบแบบนั้นไม่ไหว

วันนี้กระผม/อาตมภาพต้องเดินทางแต่เช้า เพื่อไปงานพุทธาภิเษกที่วัดบ้านห้วยน้ำขาว ซึ่งไม่ได้มีแต่วัตถุมงคลของวัดบ้านห้วยน้ำขาวเท่านั้น ยังมีของท่านอาจารย์พระมหาธวัชชัย กลฺยาโณ ป.ธ.๙ เจ้าคณะอำเภอพนมทวน ฝากมาอีกเป็นคันรถ ร่างกายไม่ไหว แต่ก็ต้องไป เพราะว่ารับปากเขาเอาไว้แล้ว ขนาดฉันยาไปแล้ว พอจับมือ ดร.โรจน์ (พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ดร.) สะดุ้งเฮือก "หลวงพ่อตัวร้อนขนาดนี้เลยหรือ !!?" ปกติ..ก็ร้อนอย่างนี้แหละ..!

สมัยที่ยังเป็นคนไข้ตัวอย่างของเวชศาสตร์เขตร้อนอยู่ วัดไข้แล้ว พยาบาลตกใจ "๔๒ องศาเซลเซียส" ถามว่า "เดินมาได้อย่างไร !!?" "ก็เดินมาอย่างที่เห็นนี่แหละ" แต่คราวนี้การไปในลักษณะอย่างนั้น ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายกำลังใจไม่พอ ก็ต้องใช้คำว่า "ไปไม่รอด"