[เถรี]

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายจะวัดกำลังใจของตนเอง หรือว่าวัดความดีของตนเองที่สร้างมา ก็ให้ดูจากความประพฤติปฏิบัติในแต่ละวันของเราว่า เรามีใจเสียสละเพื่อส่วนรวมเท่าไร ? เราช่วยเหลือการงานคนอื่นเท่าไร ? ทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้างหรือไม่ ? เหล่านี้เป็นต้น

เพราะว่าเรื่องพวกนี้ใจเราต้องประกอบไปด้วยจาคะ ความเสียสละ สละความสุขส่วนน้อยของตนเพื่อประโยชน์ส่วนใหญ่ของบ้านเมือง นั่นก็คือพระราชดำรัสของในหลวงรัชกาลที่ ๙ ที่ผมทำป้ายไว้ใหญ่มหึมา เอาไว้ทิ่มตาพวกเราทุกคน..!

ตรงจุดนี้พวกเราไม่ต้องไปถึงขนาดบ้านเมือง เราแค่สละประโยชน์สุขส่วนตน เพื่อที่ช่วยให้งานสงฆ์ทุกอย่างให้ไปด้วยดี อย่างเช่นว่า พอถึงเวลาก็ไปช่วยกันจัดทำจุดเช็คอินของวัด ไปช่วยกันทำป้ายบอกทางเข้าวัด เป็นต้น

ตกลงว่าต้นไม้ที่ขออนุญาตตัดตรงป้ายบอกทางนั้น สามารถตัดกิ่งใหญ่ได้เลย เจ้าของเขาอนุญาต แต่ว่าขอ...ขออะไร ? ขอเอาวิมานไปแปะที่ป้ายแทน..!

เรื่องของรุกขเทวดานี่ ต้องบอกว่าน่าสงสารมาก เพราะว่าสมัยนี้คนรู้จักน้อย ถึงเวลาก็ไปตัดไปราน บางทีก็โค่นต้นไม้ทิ้งเลย ท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็ต้องเดือดร้อน เพราะว่าที่อยู่ไม่มี เพราะทันทีที่โดนตัดโดนฟันลงไปกองกับพื้น ก็ไม่สามารถอาศัยแปะวิมานได้ ก็ต้องประเภทยืนน้ำตาไหล รอดูคนอื่น เมื่อไรจะมีใครสร้างที่อยู่ให้ หรือว่าจะมีต้นไม้ที่ว่างจากเจ้าของ ซึ่งเป็นไปได้ยาก หรือว่าเป็นไปไม่ได้เลย

ดังนั้น...ส่วนใหญ่ที่วัดท่าขนุนนี้ เสาทุกต้น ไม่ว่าจะเป็นไม้หรือคอนกรีตมีเจ้าของทั้งนั้น เพราะว่าถึงเวลาเขาขออนุญาต ผมก็อนุญาตให้แปะไปเรื่อย คราวนี้พอขอเขาตัดกิ่งไม้ เขาก็เลยขออนุญาตไปแปะอยู่กับเสาป้าย ก็ได้..ไม่ว่ากัน เพราะฉะนั้น...พวกคุณตัดไปแถบหนึ่งได้เลย โดยเฉพาะกิ่งใหญ่นั่น