[เถรี]

ถ้าเป็นพวกเราเอาไหม ? แต่พระอาจารย์เล็ก บ๊ายบาย..ให้พี่ชายไปแทน ปรากฏว่าพี่ชายไปทดลองงานแล้วเขาให้แค่ ๒๒,๐๐๐ บาท ..(หัวเราะ).. ในเมื่ออยู่ในลักษณะนี้ก็ถือว่าเราประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วถึงมาบวช ทำหน้าที่ของตนเองสมบูรณ์แล้ว

ดูแลพ่ออยู่ ๖ ปีจนตายคามือไปเลย ดูแลแม่อยู่ ๓ ปี จากนอนไอซียูอยู่เป็นเดือน แล้วทำกายภาพบำบัดจนกลับมาเป็นปกติ ส่งน้องเรียน ส่งหลานเรียน หน้าที่การงานของเราถ้ารับปากไปทำที่ไทยรุ่งยูเนี่ยนคาร์ อัตราเงินเดือนของสมัยนั้นถ้าเทียบเป็นสมัยนี้ สมัยนั้นทองคำบาทละ ๒,๐๐๐ กว่า เงินเดือนที่ได้ก็ซื้อทองได้ ๑๐ กว่าบาท คิดเป็นอัตราเงินเดือนสมัยนี้ก็คง ๓ - ๔ แสนบาท ก็ถือว่าเราประสบความสำเร็จในชีวิตพอเพียงแล้ว ไม่ใช่ประเภทไปบวชเพราะ อกหัก หลักลอย คอยงาน สังขารเสื่อม เอือมเจ้านาย ยายขอให้บวชแก้บน..!

อาตมาไม่เปลี่ยนใจ บวชก็บวช ส่วนพวกเราขาดลูกบ้า..ยังบ้าไม่พอ อาตมารับปากหลวงพ่อวัดท่าซุงว่าบวชแค่ ๗ วัน แต่เงินเก็บทั้งหมดโอนให้น้องสองคนไปแบ่งครึ่งกัน ผ้าผ่อนท่อนสไบยกให้พี่ชายไป กะว่า "๗ วันนี้ถ้าเราบวชแล้วเอาดีไม่ได้ สึกออกไป กูจะเริ่มต้นจากศูนย์..!" ในชีวิตนี้ลำบากมามาก การเริ่มต้นจากศูนย์นี่สำหรับอาตมาแล้วไม่มีอะไรน่ากลัวเลย ยิ่งยากแล้วทำสำเร็จ ยิ่งแสดงให้เห็นว่าเรามีฝีมือ..!

ดังนั้น..พวกเราลูกบ้าน้อยไปหน่อย โดยเฉพาะพระเณรของเราจำนวนมากเลย บวช ๆ สึก ๆ พวกประเภทเปิดกว้าง ๓๖๐ องศา ลำบากหน่อยกูสึกทันที..นี่เอาดียาก ถ้ายังมีทางให้หนี คนหรือสัตว์จะไม่สู้เต็มที่เต็มกำลัง เพราะไปเปิดทางหนีให้ตัวเอง บวช ๆ สึก ๆ ไปเรื่อย ก็เลยเอาดีไม่ได้ อาตมาไม่เปิดหรอก ปิดตายไปเลย..! ถ้ากลับไปก็เริ่มต้นจากศูนย์ นั่นแค่ ๗ วันนะ ถ้าตั้งใจบวชเป็นพรรษาอาจจะหนักกว่านั้น..!

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
ปกิณกธรรมช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม เฉลิมพระชนมพรรษา ๒๕๖๖ ณ วัดท่าขนุน
ช่วงค่ำวันจันทร์ที่ ๓๑ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทะเล)