[เถรี]

เมื่ออิ่มแล้วพวกเราก็นั่งรถยนต์ตรงไปยังวัดรุมเต็กธัมมจักราเก่า มีกฎเกณฑ์กติกาเหมือนกันทุกประการก็คือห้ามถ่ายรูป พวกเราก็เชื่อฟังเป็นอย่างยิ่ง คือถ่ายรูปตามที่ "เจ้าแม่น้ำพริกสละ" ท่านบอกให้ถ่ายได้เท่านั้น..!

เมื่อชมสถานที่และบริจาคทำบุญกันจนครบถ้วนแล้ว ในส่วนนี้ที่ต้องกล่าวถึงก็คือ เขามีสถานที่หนึ่ง เป็นตัวอาคารที่สร้างขึ้นมา ๓๐๐ กว่าปีแล้ว ตั้งแต่แรกเริ่มสร้างวัด โครงอาคารเป็นไม้ แต่ว่าข้างฝานั้นเป็นไม้ไผ่สาน แล้วพอกด้วยดินเหนียว เป็นการสร้างอาคารในแบบเก่าแก่โบร่ำโราณ ช่วยป้องกันความหนาวได้อย่างดียิ่ง

เพียงแต่ว่ารอบบริเวณนั้น มีแต่ต้นหานช้างร้อง หรือบางคนก็เรียกว่า ต้นตะรังตังไก่เต็มไปหมด แล้วก็ยังมีต้นไม้ประหลาดอีกอย่างหนึ่งที่เรียกว่า ต้นดอกงูเห่า เมื่อออกดอกแล้ว มีลักษณะเหมือนกับงูที่ชูหัวขึ้นมา ซึ่งกระผม/อาตมภาพยังไม่เคยเห็นว่าในเมืองไทยจะมีอยู่

เมื่อพวกเราชมสถานที่เสร็จแล้ว ก็ได้ข้ามถนนไปยังพื้นที่อีกส่วนหนึ่งซึ่งเป็นวัดเดียวกัน ตรงส่วนนั้นมีเอาไว้สำหรับสวดมนต์ไหว้พระในวันพระใหญ่เท่านั้น มีสิ่งสำคัญก็คือกงล้อมนต์ที่นี่เย็บหุ้มไว้ด้วยหนังจามรีแล้วถึงได้จารึกอักษร เป็นของที่เก่าแก่มาก และกุฏิเก่าอีกหลังหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันนี้ทำเป็นห้องเก็บของ เป็นกุฏิเก่าที่เป็นฝาไม้ไผ่สาน พอกด้วยดินเหนียวเช่นกัน

ออกจากวัดวัดรุมเต็กธัมมจักราเก่านี้แล้ว พลขับก็พาพวกเราวิ่งเลี้ยวซ้ายมือไปแค่ ๒ นาที ก็มาถึงที่หน้าผาแห่งหนึ่ง ซึ่งประดิษฐานรูปหล่อของท่านกรรมาปะองค์ที่ ๑ และรูปหล่อของท่านมิลาเรปะ ซึ่งเป็นนักบวชที่มีชื่อเสียงมากของทางด้านทิเบต โดยเฉพาะนิกายกากิวปะนี้ พวกเราได้ถวายสักการะกันถ้วนหน้าแล้ว ก็พากันเดินทางกลับมาเพื่อที่จะเข้าชมสำนักแม่ชีที่ชื่อว่า กรรมา โชเกล

เมื่อเดินเข้าไปปรากฏว่ามีแต่หมาวิ่งมารับ..! บรรดาแม่ชีต่างง่วนอยู่กับการงานของตน ดูแล้วน่าอันตรายมาก เพราะว่าประตูก็เปิดไว้ แล้วหมานั้นก็ไม่ได้ดุเลยแม้แต่ตัวเดียว ค่อนข้างจะเป็นมิตรกับคนแปลกหน้าอีกด้วย อาจจะมีมิจฉาชีพเข้ามาทำอันตรายได้ เพราะว่าสำนักนี้มีแต่บรรดาแม่ชีสาว ๆ แทบทั้งสิ้น