[เถรี]

ระลึกตามภาษาบาลีก็ได้ว่า

สวากขาโต ภควตา ธัมโม ธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสไว้ดีแล้ว

สันทิฏฐิโก ผู้ปฏิบัติตามย่อมรู้เห็นได้ด้วยตนเอง

อกาลิโก มีความเหมาะสมกับทุกยุคทุกสมัย ไม่เลือก ไม่จำกัดด้วยกาลเวลา

เอหิปัสสิโก ใครปรารถนาที่จะปฏิบัติก็จงเร่งลงมือทำเถิด จะเกิดผลดีแก่ตัวเองทั้งสิ้น

โอปนยิโก เมื่อน้อมนำเข้ามาแล้ว ไม่มีอะไรที่ไกลเกินกว่าร่างกาย กว้างศอก ยาววา หนาคืบ นี้

ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ วิญญูชน คือผู้หวังความดี ปรารถนาความดี เมื่อปฏิบัติแล้ว ย่อมรู้เห็นได้เฉพาะตน

นี่เป็นแนวทางในการปฏิบัติของธัมมานุสติอย่างแรก ซึ่งสมกับคำว่าธัมมานุสติ คือแค่นึกถึงอย่างเดียวก็พอแล้ว

วิธีที่สอง พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านให้เราภาวนา ควบกับลมหายใจเข้าออก โดยระลึกถึงลมหายใจเข้า ระลึกถึงลมหายใจออก พร้อมกับภาวนาว่า "ธัมโม ธัมโม ธัมโม" ไปด้วย เผลอสตินึกถึงเรื่องอื่นเมื่อไร ก็ให้ดึงกลับมาภาวนาอยู่ตรงนี้ใหม่ ถ้าสามารถทำจนทรงอัปปนาสมาธิ คือสมาธิแนบแน่นตั้งแต่ระดับปฐมฌานขึ้นไป จึงถือว่าได้ธัมมานุสติในส่วนนี้ ก็คือได้ในลักษณะของสมถกรรมฐาน

จากตรงจุดนี้ หลวงพ่อท่านให้เพิ่มวิธีการของสมถกรรมฐานเป็นการควบกับกรรมฐานกองอื่น ๆ ในกรรมฐาน ๔๐ คือเมื่อได้ยินเสียงธรรมะ ให้นึกถึงภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากำลังแสดงพระธรรมเทศนา เสียงที่ได้ยินกลายเป็นดอกมะลิทองคำ ล่องลอยจากพระโอษฐ์ของท่านลงมา ทีละดอก ทีละดอก เรากำหนดใจให้มีพานรองรับอยู่ข้างล่าง ก็แปลว่า ดอกมะลิทองคำแทนพระธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น จะตกลงมาสู่พานที่รองรับเอาไว้