[เถรี]

ภายในงานนั้น เขานิมนต์พระเดชพระคุณหลวงปู่พระครูสุวรรณธรรมานุยุต หรือว่าหลวงปู่สมบุญ วัดลำพันบอง เป็นองค์จุดเทียนชัยในการเริ่มพุทธาภิเษก และนิมนต์กระผม/อาตมภาพเป็นผู้ดับเทียนชัยหลังการพุทธาภิเษกเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ตรงจุดนี้ก็ต้องบอกว่า ด้วยความที่อายุกาลผ่านวัยมากขึ้นทุกที จากที่เคยเป็นเด็กท้ายแถว ก็ค่อย ๆ ขยับขึ้นมากลางแถว ปัจจุบันนี้หลายงานก็ต้องเริ่มเป็นหัวแถวด้วยตนเอง ต้องขอบอกกล่าวให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่า ตรงจุดนี้ทุกท่านอย่าได้ประมาท เพราะว่าชีวิตเป็นของไม่แน่นอน บุคคลที่เป็นรุ่นพี่ก็มีมรณภาพไปแล้วเป็นจำนวนมาก รุ่นเดียวกันก็มรณภาพกันไปหลายรูปหลายองค์ และรุ่นน้องก็มีมรณภาพไปแล้วหลายรูปหลายองค์เช่นกัน

ท่านทั้งหลายอย่าได้หวังว่ากระผม/อาตมภาพนั้นจะอยู่ยั้งยืนยง เพราะว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ และอย่าได้คิดว่า กระผม/อาตมภาพต้องอยู่เท่านั้น ต้องอยู่เท่านี้ เพราะว่าเรื่องนี้ได้รับบทเรียนจากหลวงพ่อวัดท่าซุงมาแล้วอย่างถนัดชัดเจนที่สุด

เนื่องจากว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงนั้น ท่านจำเป็นต้องอยู่ปฏิบัติหน้าที่จนถึงพุทธศักราช ๒๕๗๙ ถ้านับกันตามอายุแล้วก็คือ ๑๒๐ ปีเต็ม แต่ว่าท่านก็ไปแค่ในระยะที่อายุ ๗๖ - ๗๗ ปีเท่านั้น เนื่องจากว่าสภาพสังขารนั้นรับภาระงานไม่ไหว จึงต้องสละขันธ์หยาบไปทำงานในลักษณะของขันธ์ละเอียด ทำให้ลูกศิษย์จำนวนมากต่อมากด้วยกัน ต้องร้องไห้เสียใจจนแทบเสียผู้เสียคนไปเลยก็มี

ตรงจุดนี้ท่านทั้งหลายต้องเร่งรัดปฏิบัติตามคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็คือพยายามที่จะรักษาอารมณ์ของพระโสดาบันเอาไว้ให้ได้ โดยทำใจของเราให้เคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จริง ๆ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา หรือว่าด้วยใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

เป็นผู้ที่ตั้งใจรักษาศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล และไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล ประการสุดท้ายคือ รู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย เมื่อตายแล้วขอตั้งเป้าหมายเอาไว้ที่พระนิพพานแห่งเดียวเท่านั้น

พยายามสร้างกำลังใจเหล่านี้ให้มั่นคงทั้งเช้าและเย็น อย่างน้อยวันละ ๑๕ นาที หรือว่า ๒๐ นาที ก็จะทำให้ท่านเป็นผู้มีคติค่อนข้างจะมั่นคงได้ ไม่ใช่ประมาทเอาแต่ประมาท เอาแต่คอยจะเกาะครูบาอาจารย์อยู่ตลอดเวลา ซึ่งมีแต่จะทำให้ผิดหวัง พลาดหวัง และเสียใจได้โดยง่าย