[เถรี]

ที่กล่าวถึงนี้ก็ถือว่าเล่าประวัติศาสตร์เก่า ๆ ของวัดท่าซุงให้ฟังอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือชั้นบนของอาคารธัมมวิโมกข์นั้น หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านทำเหมือนกับอัฒจันทร์สำหรับดูกีฬา ก็คือเป็นขั้นบันไดขึ้นไป ไม่ว่าจะเข้าทางด้านซ้ายหรือด้านขวาก็ตาม มีขั้นบันไดเต็มตัวอาคารให้ทั้งสองด้าน

ท่านสร้างไว้เพื่อตั้งพระพุทธรูปโดยเฉพาะ พระพุทธรูปสังฆทาน เล็ก ๆ ใหญ่ ๆ ๙ นิ้วบ้าง ๕ นิ้วบ้าง หรือแม้กระทั่งพระแก้บนที่เขาทำเป็นพระเงินพระทองด้วยพลาสติก อยู่ในนั้นมากมาย จนกระทั่งไม่มีที่จะตั้ง หลวงพ่อท่านถึงได้ปรารภว่าจะสร้างปราสาททองคำ แต่ปรากฏว่าท่านมรณภาพเสียก่อน รุ่นถัดมาก็คือหลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์ก็ถึงได้ทำปราสาททองคำจนเสร็จ ซึ่งเป็นที่เหลือเชื่อว่ากระผม/อาตมภาพไม่เคยเหยียบเข้าไปในปราสาทนั้นเลยจนกระทั่งทุกวันนี้ แต่ขอให้รู้ว่าเจตนาปรารภในการสร้างปราสาททองคำครั้งแรกของหลวงพ่อวัดท่าซุงก็คือ เอาไว้เก็บพระพุทธรูปที่ท่านได้รับมา

คราวนี้พวกคุณลองคำนวณดูว่าปราสาททองคำหลังหนึ่งราคาเท่าไร ? สมัยนี้ ๓๐๐ ล้านบาทจะอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ ? สร้างอาคารราคาแพงขนาดนั้น สวยงามขนาดนั้น เพื่อไว้เก็บพระพุทธรูป หรือเพื่อไว้ประดิษฐานพระพุทธรูป ให้สมพระเกียรติยศขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

แล้วพวกเราที่กำลังใจหยาบ ๆ พอถึงเวลาก็วางพระส่งเดช ถ้าหากว่าพวกท่านสังเกตจะเห็นว่า จะพระองค์ใหญ่องค์เล็กก็ตาม ถ้าผมวาง จะต้องมีสิ่งที่รองอยู่ ต่อให้ไม่มีอะไรเลย อย่างน้อยก็ต้องมีผ้ารองอยู่

แต่คราวนี้พวกเราขาดการสังเกต แล้วกำลังใจก็ต้องบอกว่าค่อนข้างหยาบ ในเมื่อขาดการสังเกต กำลังใจค่อนข้างหยาบ บางทีก็ไม่รู้ว่าจะปฏิบัติต่อพระพุทธรูป ที่เปรียบเหมือนกับพ่อของพุทธศาสนิกชนทุกคนอย่างไรถึงจะเหมาะสม ตรงจุดนี้พวกเราต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก ไม่ใช่ว่าอยากได้บุญขึ้นมาก็สร้าง อยากได้บุญขึ้นมาก็ซื้อ ถึงเวลาก็ถวายไว้เต็มไปหมด

ถ้าหากว่าเป็นอย่างที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านทำมาและท่านสั่งไว้ก็คือ การสร้างพระทุกองค์ควรที่จะมีอาคารรองรับ ท่านบอกว่า "ข้าไม่สบายใจที่เห็นพ่อของเราไปตากแดดตากฝนอยู่แบบนั้น"