[เถรี]

หลวงตามหาบัวท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านเดินชนต้นไม้เลย ก็คือเดินจงกรมนี่แหละ เดินไป...เดินไป ไอ้ข้างในก็กำลังฟัดกันนัวเนีย กิเลสรู้ว่าสมาธิปัญญาของเราจะชนะ ก็สู้สุดใจ เดินพ้นทางจงกรมไม่รู้ตัว ชนต้นไม้โครม..! อ้าว...สุดทางแล้วหรือ ? กลับหลังหันเดินต่อ ไอ้ข้างในก็ฟัดกันต่อ

ในเมื่อดูอยู่แต่ข้างใน ไม่ได้ดูข้างนอก มาสุดทางด้านนี้ ก็ชนโครม..! เข้าไปอีกแล้ว เพราะฉะนั้น...ในช่วงที่ก้ำกึ่งกันระหว่างกิเลสกับเราว่าใครจะได้แต้มนี่ สนุกสุด ๆ ลุ้นกันขาดใจ หลังจากนั้นเราก็จะชนะมากกว่าแพ้ ส่วนเป้าหมายก็คือ เราจะไม่แพ้อีก

เพราะฉะนั้น...จำแม่น ๆ นะ วันนี้ที่บอกให้รู้ก็คือ การปฏิบัติธรรมของเราจะต้องเอาไปใช้งานจริงได้ แพ้กิเลสไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่ขอให้สู้ต่อไปจนกว่าจะชนะ แล้วคุณก็ชนะแค่มุมนั้นแหละ เดี๋ยวมุมต่อไปมา เราก็ร่วงไม่เป็นท่าอีก..! แต่ให้สู้ไปเรื่อย ต่อให้แพ้..ก็ต้องยืนระยะให้ได้นานขึ้น

จำลูกเจนนี่ (เมธาวี เหลืองถาวรกุล) ได้ไหม ? เล่นเทควันโด เป็นเด็ก ๔ ขวบ ตัวนิดเดียว ต้องไปสู้กับเด็ก ๙ ขวบ โดนไอ้ ๙ ขวบ ตัวใหญ่กว่าเป็นเท่าตัว เตะทีเดียวปลิวติดเชือกเลย..! แต่ไม่มีถอย...สู้..! แพ้ลงมา แต่คนตบมือให้ทั้งสนาม กำลังใจต้องให้ได้แบบนั้น..!