[สุธรรม]

เดินบนถนนดีกว่า (ฝีมือแม่ป๋อม)

พวกเราตามนายทองออกมาทางประตูเดิม เดินผ่านร้านขายเครื่องสังเวยต่าง ๆ ตรงไปยังซอยข้างหน้า ทางขวามือมีร้านขายเนื้อสด ซึ่งน่าจะเป็นเนื้อแพะ เจ้าของร้านกำลังสับกระดูกโคนหางอยู่โครม ๆ ลูกปุ๊กที่ประทับใจเขียงของเขา และเล่าให้คนอื่นฟังหลายรอบเมื่อเช้านี้ รีบชี้ให้ดูว่า ที่บอกว่าเขาเอาไม้ทั้งตอมาทำเขียงนั้นเป็นอย่างไร ?

ร้านค้าเปิดกันมากมาย ทำเอาน้องเก๋แวะซ้ายมองขวา ทำท่าเหมือนกับว่าวิญญาณสาบสูญไปแล้ว อาตมาชี้ให้ดูหินกลม ๆ ที่แทรกอยู่ข้างบันได ซึ่งเขาก่ออิฐถือปูนคร่อมไว้ให้บูชากัน น้องเล็กพูดว่า เหมือนกับเขามีที่บูชากันอยู่ทุกย่างก้าว ทำให้ใจเกาะความดีตลอดเวลา ยายจี๋บอกว่าได้ยินหลายคนเดินไปสวดสาธยายมนต์ไปด้วย แสดงถึงความเคร่งครัดในวัตรปฏิบัติของพวกเขา...

มาถึงวัดที่ลูกปุ๊กตะกายขึ้นไปให้ถ่ายรูปบนขอบระเบียง อาตมาก็เดินอ้อมไปดูสถูปโลหะด้านหลังตัวอาคาร ถ่ายรูปแล้วค่อยกลับมาเดินตามนายทองใหม่ ถนนขรุขระซ้ำรถยนต์รถมอเตอร์ไซค์วิ่งกันเต็มไปหมด หลายคนต้องโดดขึ้นไปเดินบนบันไดหน้าบ้านเขา จึงเข้าใจว่าทำไมเนปาลีทั้งหลายถึงเดินกันบนถนน เพราะบันไดเดี๋ยวยาวเดี๋ยวสั้น เดี๋ยวสูงเดี๋ยวต่ำ ต้องกระโดดขึ้นกระโดดลงตลอดเวลา สู้ลงไปแย่งรถด้วยการเดินบนถนนไม่ได้ สบายกว่ากันเยอะเลย...