[เถรี]

ท่านทั้งหลายอาจจะไม่เคยเจอในประวัติของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ที่ว่าท่านไปพักอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งมีสระน้ำอยู่ในวัด แล้วก็ไปสรงน้ำในสระน้ำนั้น ลูกศิษย์ที่ไปด้วยถามว่า "หลวงปู่สรงไปได้อย่างไร ?" แล้วก็ชี้ให้ดูว่ามีส้วมแตกไหลลงไปไม่ไกล หลวงปู่ปานท่านบอกว่า "จะไปคิดถึงมันทำไม ? น้ำตรงนี้ยังสะอาดอยู่"

ถ้าหากว่าเราทำตัวเป็นคนกินยาก นอนยาก อะไร ๆ ก็จะยากไปหมด ผู้ที่ไปเที่ยวต่างประเทศจึงจำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องฝึกฝนตนเองให้กินทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่เช่นนั้นแล้วเราก็จะเดือดร้อนเอง

อย่างตอนที่กระผม/อาตมภาพไปเฉิงตู เสฉวน ย่าติงแถวนั้น ถึงขนาดต้องแบ่งออกเป็น "สายแข็ง" กับ "สายอ่อน" พวกทีมสายแข็งร่วมโต๊ะเดียวกัน ๔-๕ คนกินกระจายทุกอย่าง ส่วนทีมสายอ่อนก็เลือกแล้วเลือกอีก อาหารอะไรยกมาก็เหลือเต็มโต๊ะ แบบนั้นก็ทรมานตัวเองไปก็แล้วกัน

ยังดีที่ว่าเอ็นซีทัวร์บริการดีเลิศ พกอาหารไทยทุกอย่างไปให้ โดยเฉพาะงานนี้ บะหมี่ถ้วยช่วยเหลือได้เยอะมาก ไม่เช่นนั้นแล้วหลายคนอาจจะน้ำหนักลดไปหลายกิโลกรัม ก็แปลว่าก่อนที่เราจะไปผจญโลกภายนอก อสุภกรรมฐานหรืออาหาเรปฏิกูลสัญญา ต้องฝึกฝนให้ช่ำชองแล้ว ถึงจะเอาตัวรอดได้ในทุกสถานการณ์

ข้อที่ ๖ ก็คือต้องวางกำลังใจอยู่เสมอว่า ทุกอย่างในโลกนี้ไม่มีอะไรได้อย่างใจ ถ้าเราคิดว่าทุกอย่างต้องได้อย่างใจ เราก็จะเป็นทุกข์เอง เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า บ้านเขา เมืองเขา แบบธรรมเนียมหลายอย่างต่างจากเรา การทำงานหลายอย่างต่างจากเรา ถ้าหากว่าวางกำลังใจอย่างนี้ไม่เป็น แทนที่จะไปเที่ยวพักผ่อน ก็อาจจะเครียดกลับมาแทน..!