[เถรี]

กระผม/อาตมภาพก็ยังบอกว่าเป็นเรื่องที่ดีงาม เพราะว่าการประชุมบ่อย ๆ นั้น เป็น ๑ ในอปริหานิยธรรม ๗ ประการที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ ว่าเป็นหลักธรรมที่ช่วยไม่ให้มีความเสื่อม ก็คือหมั่นประชุมกันเนืองนิตย์ พร้อมเพรียงกันประชุม พร้อมเพรียงกันเลิกประชุม เชื่อฟังพระเถระผู้เป็นประธานที่ประชุมนั้น เป็นต้น สิ่งทั้งหลายเหล่านี้พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติเอาไว้ให้กับเรามา ๒,๖๐๐ กว่าปีแล้ว

ในส่วนของการประชุมนั้น หลักใหญ่ก็คือทำความเข้าใจในเรื่องนั้น ๆ ให้ตรงกัน จะได้ดำเนินการไปในทิศทางเดียวกัน สนับสนุนซึ่งกันและกัน ซึ่งมีแต่จะช่วยให้หน่วยงานนั้นเข้มแข็ง ตลอดจนกระทั่งเจริญก้าวหน้าได้ง่าย

แต่ว่าพระสังฆาธิการของเราส่วนหนึ่งนั้นไม่ให้ความสำคัญกับการประชุม แต่ไปให้ความสำคัญกับกิจนิมนต์มากกว่า เพราะว่าการประชุมนั้นต้องเดินทางไกล ต้องเสียเวลา ตลอดจนกระทั่งไม่ได้รับปัจจัยไทยธรรมเพราะว่าเป็นหน้าที่ เมื่อมีกิจนิมนต์จึงละทิ้งการประชุม ไปรับกิจนิมนต์มากกว่า ยังดีที่ว่าคนทั้งหลายเหล่านี้เป็นแค่ส่วนน้อย ถ้าหากว่าเป็นส่วนมากแล้ว การคณะสงฆ์ของเราย่อมไปได้ไม่ถึงไหน

ดังนั้น..ในเรื่องของการประชุมจะเห็นว่าทางกระผม/อาตมภาพให้ความสำคัญอย่างที่สุด ดังที่ได้บอกกล่าวแก่ญาติโยมทั้งหลายแล้วว่า ถ้าหากว่าไม่ได้รับนัดหมายเอาไว้ก่อน ไปหากระผม/อาตมภาพที่วัดท่าขนุน โอกาสที่จะได้พบตัวนั้นน้อยมาก เพราะว่ากระผม/อาตมภาพให้ความสำคัญกับทางงานคณะสงฆ์มากกว่า

ดังนั้น..ถ้าหากว่ามีงานคณะสงฆ์ก็ดี มีการเรียนการสอนอย่างไรก็ตาม กระผม/อาตมภาพจะทิ้งกิจนิมนต์เพื่อที่จะไปในงานนั้น ๆ แทน เพราะว่าเป็นงานเพื่อส่วนรวม เพื่อความเจริญของคณะสงฆ์ เพื่อความมั่นคงและก้าวหน้าของทางคณะสงฆ์แทน