[เถรี]

สมัยที่ยังอยู่บ้านวิริยบารมีหรือบ้านเติมบุญ จะมีญาติโยมหลายท่านที่เคยไปช่วยฟั่นไส้ผางประทีปมาแล้ว ทำให้เรารู้ว่าฟั่นแน่นไปไฟก็ดับ เพราะว่าน้ำเทียนผ่านไม่ได้

กว่าจะหาจุดลงตัวได้แต่ละอย่าง ก็ต้องลองผิดลองถูกกันนานมาก แต่เป็นที่น่าชื่นใจว่า หลังจากทดสอบแล้ว ปีที่ ๔ เราก็ได้รับการบรรจุเป็น Unseen Thailand จากการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) มีที่อื่นเห็นแล้วประทับใจมาก ขอมาศึกษางาน แล้วก็เหี่ยวกลับไป..!

อันดับแรก ก็เพราะว่าผางประทีปรุ่นนี้ถ้วยละ ๗ บาท หนึ่งหมื่นถ้วยก็เจ็ดหมื่นบาท..! แล้วใช้ได้ประมาณ ๒ - ๓ งาน ความร้อนที่สูงมาก ก็จะทำให้ถ้วยกรอบ โดนกระทบแรงหน่อยก็แตกแล้ว ก็แปลว่าถ้าเราตามประทีปปีละ ๔ ครั้งตามที่ตั้งใจไว้ หนึ่งปีก็ต้องเปลี่ยนถ้วยประทีปกันใหม่ทั้งหมด

อันดับที่สอง คือการซื้อเศษเทียนมาเพื่อหล่อผางประทีป เราต้องใช้เทียนขี้ผึ้งครั้งละประมาณหนึ่งตันครึ่ง..! ซื้อเศษเทียนมาในราคากิโลกรัมละ ๓๓ บาท ซื้อครั้งละ ๑,๕๐๐ กิโลกรัม เป็นเงิน ๓๘,๕๐๐ บาท

สรุปก็คือคนที่มาดูงานชื่นชมกับความสวย แต่ให้ไปทำเองก็ไม่เอาแล้ว จ่ายไม่ไหว..!