[มณีแดง]

ข้าพเจ้าได้ภาวนาพระคาถาเงินล้านไปสักพักหนึ่ง ก็เลยมีความรู้สึกว่าสวดแล้วเพลินอยากสวดไปเรื่อย ๆ ทีนี้พอสวดไปก็เกรงว่าจิตจะวอกแวก ก็เลยลองเริ่มพิจารณาดู พิจารณาในการละร่างกายและเห็นความเป็นจริงว่ามันไม่น่าต้องการ โดยระหว่างพิจารณาคิดในใจนั้น ก็ยังภาวนาพระคาถาเงินล้านไปด้วย ระหว่างพิจารณาร่างกายและความเป็นจริงนั้น ความรู้สึกเราคิดว่าพระท่านสอนเราก็พิจารณาตามที่ท่านสอนไปเรื่อย ๆ อีกใจหนึ่งที่พระท่านสอนก็เหมือนเราคิดเอง คำถามคือ

๑.ระหว่างที่ภาวนาพระคาถาเงินล้านและพิจารณาอย่างนี้เราจะได้อานิสงส์ของพระคาถาเงินล้านอยู่ไหม และสมควรทำหรือไม่ หรือว่าสมควรจะจดจ่ออยู่แต่คำภาวนากับภาพพระแค่นั้น

๒.อารมณ์ที่พิจารณานั้นจะว่าเหมือนว่าหลอกตัวเองก็ได้ที่เหมือนพระท่านสอนเรา คล้าย ๆ กับว่าเราคิดเอง ไม่ทราบว่าเราควรคิดว่าเราสอนตัวเองหรือพระท่านสอน เพราะอารมณ์มันก้ำกึ่งเหมือนกับว่าเราจะสอนตัวเองแบบนั้นก็ได้ เราควรรู้สึกว่าพระสอนหรือตัวเราสอนตัวเองดีครับ