[เถรี]

เรื่องพวกนี้กระผม/อาตมภาพเองเป็นมาแล้วทั้งนั้น ถ้าใครเป็นขออย่าได้เศร้าหมอง และอย่าได้หวั่นไหว ให้ตั้งใจกราบขอขมาไว้บ่อย ๆ เป้าหมายของมารก็คือ ตั้งใจให้เราเศร้าหมองและหวั่นไหว กำลังใจทรงตัวไม่ได้ แต่ถ้าเราไม่สนใจ ตั้งใจกราบขอขมาทุกครั้ง

โดยที่ตั้งกำลังใจของเราอยู่ตรงจุดที่ว่า ถ้าเรามีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เราไม่มีวันที่จะทำอยู่แล้ว แต่ด้วยผลกรรมที่เคยสร้างมาในอดีต ทำให้กิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรมทั้งหลายรุมเร้าเข้ามา โดยมารใช้เป็นเครื่องมือให้เราปรามาสพระรัตนตรัย

ในเมื่อไม่ใช่การกระทำของเรา แต่ว่าทำผ่านกาย ผ่านวาจา ผ่านใจของเรา เราก็เต็มใจกราบขอขมาพระรัตนตรัย แล้วตั้งใจว่า ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เราจะทำความเคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จริง ๆ ไม่ล่วงเกินด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

ผ่านไปอีกไม่กี่นาทีก็จะเป็นอีก ก็ให้ขอขมาใหม่ ถ้าหากว่าเราหน้าด้านสู้แบบนี้ โดยที่ไม่ได้หวั่นไหว ไม่ได้ฟุ้งซ่าน ไม่ได้เศร้าหมองไปกับกำลังใจที่เขาชักจูง พอนาน ๆ ไป มารเห็นว่ากวนให้เราหวั่นไหวไม่ได้ เขาก็จะเบื่อและเลิกไปเอง

เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่พวกเราทั้งหลายต้องจัดการให้ถูก ถ้าจัดการไม่ถูก เราก็จะโดนมารก่อกวนให้ฟุ้งซ่านอยู่ตลอดเวลา แล้วกำลังใจก็ทรงสมาธิขั้นสูงไม่ได้ ไม่สามารถที่จะชำระใจให้พ้นจากกิเลสไปได้ เพราะว่ากำลังของเราไม่พอสักที

วันนี้ก็รบกวนเวลาพวกเรามามากแล้ว จึงขอยุติลงแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒๗ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)