[เถรี]

ท่านทั้งหลายในปัจจุบันนี้ส่วนหนึ่ง ที่ต้องไปพึ่งพระ พึ่งเจ้า พึ่งหมอดู พึ่งหมอผี ก็เพราะว่าเวลามีปัญหาขึ้นมาแล้วปัญญาของท่านไม่พอ ต้องไปอาศัยกำลังปัญญาจากภายนอก แต่ถ้าหากว่าสมาธิของท่านมั่นคง ปัญญาของท่านจะมี เมื่อมีปัญญาขึ้นมาแล้ว ท่านทั้งหลายก็จะพินิจพิจารณาถึงปัญหาที่เกิดขึ้น ว่าอะไรก่อน อะไรหลัง อะไรเร็ว อะไรช้า เมื่อสามารถจัดลำดับก่อนหลังเร็วช้าของปัญหาได้ ปัญหาไหนมาก่อน เราหยิบขึ้นมาแก้ไขก่อน ท่านจะมีเรื่องอยู่ตรงหน้าเรื่องเดียวตลอด ไม่หนักเกินกำลัง

แต่ส่วนใหญ่ปัจจุบันเราขาดสมาธิ ก็เลยทำให้สติไม่มี ปัญญาไม่พอ เราก็เอาทุกปัญหามาหมกรวมกัน ไหนจะเรื่องของผัว ไหนจะเรื่องของเมีย ไหนจะเรื่องของลูก ไหนเรื่องของพ่อ เรื่องของแม่ เรื่องของเพื่อน เรื่องของงาน ในเมื่อเอามาหมกรวมกัน กลายเป็นปัญหากองใหญ่ ท่านทั้งหลายก็สางไม่ออก แล้วก็ทำให้เกิดปัญหาหมักหมม สะสม ท่านเองก็จะเครียด โรคภัยต่าง ๆ ถามหา บางคนก็อย่างว่า ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าไปเลย

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านต้องเห็นประโยชน์ว่า สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนเรามา ๒,๖๐๐ กว่าปีแล้ว ก็คือหลักไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญานี่เองแหละครับ เริ่มต้นจากการรักษาศีล ควบคุมกายวาจาของเราให้เรียบร้อย ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายสัตว์ให้ลำบากด้วยเจตนา ไม่ลักขโมย ไม่หยิบฉวยช่วงชิงสิ่งของของคนอื่น ไม่ละเมิดคนรัก ไม่ละเมิดของรักของคนอื่น ไม่พูดจาโกหกมดเท็จ ไม่พูดส่อเสียดยุยงให้คนแตกแยกกัน ไม่พูดวาจาเพ้อเจ้อไร้ประโยชน์ ไม่พูดคำหยาบ แล้วท้ายที่สุด เราเองก็มารักษาใจ ด้วยการอยู่กับสมาธิภาวนา

ท่านทั้งหลายนั่งสมาธิเป็นทุกคน เราอยู่กับลมหายใจเข้าออกตรงหน้า อยู่กับปัจจุบันครับ ทุกวันนี้ที่เราทุกข์ เพราะว่าใจของเราไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน ใจของเรา ถ้าไม่ไปห่วงหาอาลัยในอดีต เราก็จะฟุ้งซ่านไปอนาคตว่าอยากเป็นนั่น อยากเป็นนี่ อยากได้นั่น อยากได้นี่ ทันทีที่อยาก เท่ากับสร้างความทุกข์ให้กับตนเองแล้วครับ