[เถรี]

สำนวน "หญ้าปากคอก" นี่ ท่านทั้งหลายน่าจะไม่ทัน แต่ถ้าแก่ ๖๐ กว่าปีขนาดผมนี่ทันแน่ สมัยโน้นพวกเราเลี้ยงวัวเลี้ยงควายกันทุกบ้านครับ เพราะว่าต้องใช้ในการไถนา ใช้ในการเทียมเกวียน พอถึงเวลาตอนเช้า วัวควายหิวมากครับ พอเราดึงไม้กั้นคอกออก ไอ้ตัวหลังก็ดันพรวดมา ตัวหน้าถลำออกไป หญ้าที่งามอยู่ตรงหน้าไม่ได้กินหรอกครับ หญ้าที่ขึ้นอยู่ตรงปากคอกนั่นแหละ เพราะว่าตัวอื่นก็ดันออกมา ดันออกมา พอตัวหน้าเดินไป ตัวหลังก็รีบเดินตาม เพราะรู้ว่าถ้าตัวหน้าไปถึงแหล่งอาหาร อาจจะกินหมดเสียก่อน ก็เลยกลายเป็นว่าหญ้าที่งามที่สุดที่อยู่ตรงปากคอก ไม่มีใครแตะต้องเลย

ดังนั้น...ในเรื่องของไตรสิกขาก็เลยกลายเป็น "หญ้าปากคอก" ของชาวพุทธของเราครับ เพราะว่าส่วนใหญ่เราจะมองข้ามไป เราไปเอาเทคโนโลยีของต่างประเทศเข้ามาเสียมาก เรื่องของเทคโนโลยีนี้ เราไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ครับท่านทั้งหลาย เทคโนโลยีเป็นความเจริญ เป็นความเปลี่ยนแปลงของโลก จะต้องเป็นไปตามหลักอนิจจังอยู่แล้ว แต่ว่าขอให้เทคโนโลยีนั้นเป็นเครื่องหนุนให้ความสะดวกแก่เราในการปฏิบัติธรรม สนับสนุนให้ความสะดวกแก่เราในการเผยแผ่ธรรม แบบเดียวกับที่เรามาสัมมนาวิชาการกัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อยู่ใกล้กันเลย

ผมเองอยู่กาญจนบุรี หลวงพ่อพระครูอุปกิตปริยัติโสภณ อยู่โน่น วัดทุ่งแก้วครับ วัดมณีสถิตกปิฏฐาราม ถ้าถามว่าทำไมผมถึงรู้ ? ก็บอกว่าผมเป็น "คนหลายน้ำ" ครับ ผมบวชและเติบโตที่อุทัยธานี แล้วก็มาให้หลวงพ่อจังหวัดกาญจนบุรีใช้งาน พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดหนองขุนชาติ (พระราชอุทัยโสภณ) อย่าเพิ่งว่าผมนะครับ เนื่องจากว่ามาโตอยู่ทางนี้ ก็ต้องถวายงานให้กับคณะสงฆ์ทางด้านนี้ ถ้าหากว่าหลวงพ่อมีอะไรจะให้ถวายการรับใช้ สามารถแจ้งมาได้เลยนะครับ ปลายเดือนนี้อาจจะได้เจอกันใหม่ที่วัดท่าซุงก็ได้

ตรงจุดนี้ทำให้เราได้เห็นว่า ในการที่เราอยู่กันคนละจังหวัด เมื่อเช้านี้อย่างท่านพระครูโกศลธรรมานุสิฐอยู่สุพรรณบุรี หลวงพ่อเจ้าคุณอาจารย์อธิการบดีอยู่โน่นวังน้อย ถ้าไม่อยู่วังน้อย ท่านก็อยู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ คนละทิศคนละทาง แต่สามารถที่จะพบเห็นกันได้ สามารถที่จะสื่อสารกับทุกท่านที่อยู่ทั่วประเทศและต่างประเทศด้วย สามารถที่จะสื่อสารกันได้ก็ด้วยเทคโนโลยี ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงของโลก