[เถรี]

เมื่อเช้านี้ท่านทั้งหลายฟังพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณอธิการบดีกล่าวถึงการพัฒนาสังคม ข้อแรกถูกใจผมมากเลยครับ นั่งอยู่บนรถก็ได้ยินได้ฟังอยู่ ท่านบอกว่าให้พัฒนาตนให้มีฤทธิ์เสียก่อน แล้วค่อยไปช่วยสังคม หรือไม่ก็ออกไปพัฒนาสังคมแบบนั้นเลย ซึ่งข้อแรกได้เปรียบมากกว่าครับ

พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระธรรมพุทธิมงคล (สะอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ.๘) ที่หลายคนเรียกว่า "หลวงพ่อเล็ก" ด้วยความเคารพ ท่านเจอหน้าผม ท่านพูดบ่อย ๆ บอกว่า "ผมไม่รู้หรอกว่าหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงมีฤทธิ์ขนาดไหน แต่ดูจากพวกท่าน ผมมั่นใจเลยว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงมีฤทธิ์แน่นอน

เพราะผมดูจากวัดท่าซุง ที่ท่านเจ้าคุณอนันต์สืบทอดมา ดูจากวัดเขาวง ดูจากวัดศาลพันท้ายนรสิงห์ ดูจากวัดธรรมยาน ดูจากวัดท่าขนุน แต่ละคนถ้าไม่มีฤทธิ์ ไม่สามารถที่จะพัฒนาวัดให้เจริญได้ขนาดนั้น ในเมื่อลูกศิษย์มีฤทธิ์ขนาดนี้ ถ้าอาจารย์ไม่มีฤทธิ์ เป็นไปไม่ได้หรอก"

นี่หลวงพ่อท่านฟันธงเองนะครับ ผมเองผมก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีฤทธิ์ในวันที่ท่านบอกนั่นแหละ แล้วมาวันนี้ท่านเจ้าคุณอธิการบดี ท่านก็บอกว่า "เราต้องปฏิบัติจนตัวเองมีฤทธิ์ก่อน พัฒนาตนเองจนมีฤทธิ์ก่อน แล้วค่อยออกไปพัฒนาสังคม"

คราวนี้การที่ท่านทั้งหลายจะพัฒนาตนเองนั้น หลักการนี้องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทานไว้ให้ ๒,๖๐๐ กว่าปีแล้วครับ ก็คือหลักไตรสิกขา ศีล สมาธิ และปัญญา ธรรมดา ๆ นี่แหละครับ ธรรมดาชนิดที่ใคร ๆ ก็ทำได้ แต่กลายเป็น "หญ้าปากคอก" ไปครับ