[เถรี]

ตรงจุดนี้ที่เล่าให้ฟังก็เพราะว่า ปีติเป็นอาการโลดโผน ถ้าหากว่าเป็นสายพุทธภูมิเก่ามา มักจะเจอบ่อย แล้วต่อให้ทรงฌาน ๔ หรือสมาบัติ ๘ ได้แล้ว ถ้าเขาจำเป็นต้องให้เรารู้ว่า ปีติตัวต่อไปนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร รู้สึกอย่างไร อยู่ ๆ สมาธิก็หายหมด ไปเริ่มต้นตรงนั้นใหม่ น้อยคนที่จะพบปีติทั้ง ๕ ตัว แต่กระผม/อาตมภาพเคยอยากเป็นครูเขามาก่อน ก็เลยเจอครบทุกตัว

ที่เล่าให้ฟังเพราะว่าพวกเราบางคนพอเริ่มโยก กูก็อายเขา ก็ไปห้ามตัวเองไว้ ถ้ารู้จักสังเกตจะเห็นว่า จริง ๆ แล้วเป็นแต่อาการทางร่างกาย แต่ใจของเรานิ่งมาก เราก็อยู่กับความนิ่ง จะดิ้นตึงตัง โครมคราม หกคะเมนตีลังกา ก็เรื่องของร่างกาย บางคนน้ำตาไหลก็อาย ไปกลั้นเอาไว้ ชาตินี้ก็ไม่ต้องทรงฌานหรอกนะ เพราะว่าถ้าข้ามปีติไม่ได้ ก็เป็นฌานไม่ได้ เมื่อรู้วิธีรับมือแล้ว ก็คือแค่ทำใจสบาย ๆ อยากจะเป็นอย่างไรก็ปล่อยให้เป็นไปเลย

ตัวโอกกันติกาปีติ โลดโผนหกคะเมนตีลังกานั้น กระผมโดนไปเกือบ ๓ เดือน ดิ้นตึงตังอยู่ทุกวัน จนกระทั่งพี่ ๆ น้อง ๆ เขาแปลกใจ เปิดประตูเข้ามาดู เห็นนั่งกรรมฐานเขย่าโครม ๆ อยู่ก็คิดว่าไอ้นี่ท่าจะบ้า..แล้วก็ไป ส่วนอาตมาเองก็เรื่องของมึง ก็ปล่อยไปเรื่อย นานขนาดนั้น ขนาดรู้ว่าจะต้องจัดการอย่างไรก็ยังเกือบ ๓ เดือนกว่าที่จะหาย

เพราะฉะนั้น อย่าอยากเป็น ถ้าอยากเป็น ภาวนาอย่างไรก็ไม่เป็น ให้ทำไม่รู้ไม่ชี้ เรามีหน้าที่ภาวนา จะเป็นหรือไม่เป็น จะได้หรือไม่ได้ ก็ช่างมัน ถ้าทำกำลังใจแบบนี้ได้ เราจะทรงสมาธิได้เร็วมาก