[เถรี]

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย วันเสาร์ที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๖๕

เมื่อวานนี้ทางคุณธนิสร์ ศรีกลิ่นดี ศิลปินแห่งชาติ ท่านมาเพิ่มความสนุกสนานให้กับการเปิดตลาดริมแคว เมืองท่าขนุน กระผม/อาตมภาพเป็นคนจองที่พักอะไรทุกอย่างให้ แต่ปรากฏว่าท่านนายกฯ ประเทศ บุญยงค์ ตัดหน้าไปเรียบร้อยแล้ว บอกว่า "ผมขอดูแลเองครับ" เป็นอันว่างานนี้วัดไม่ต้องจ่าย

เรื่องของแขกไปใครมา ต้องดูตัวอย่างชาวม้ง อาตมาภาพไปสนับสนุนให้ชาวม้งจัดงานปีใหม่ ๔ ปีติดต่อกัน เห็นศักยภาพบางส่วนที่สามารถหาเงินได้ง่าย ๆ เลย อย่างเช่น เครื่องแต่งตัวของชาวม้งมาวางจำหน่ายก็ดี เอามาให้เช่าถ่ายรูปก็ดี หรือว่าบรรดาพืชผักผลไม้ของเขา สามารถที่จะวางจำหน่ายได้เลย

ปรากฏว่าเขาขนพืชผักมาเยอะมาก หลาย ๆ ถุง ถุงใหญ่ ๆ ถุงหนึ่งก็น่าจะ ๑๐ กิโลกรัม แต่สรุปว่าเขาแจกฟรี เขาบอกว่า "ผู้ที่มาเป็นแขกบ้านแขกเมือง เอาเขาเงินไม่ได้ เรามีหน้าที่ต้อนรับขับสู้เท่านั้น" ดังนั้น..ข้าวของที่คิดว่าเขาเอามาขาย กลายเป็นว่าเขาเอามาแจก..!

บ้านม้ง ทุ่งนางครวญ วิ่งจากตรงนี้ไปเกือบ ๒ ชั่วโมง ไม่ไกลหรอก แต่ถนนไม่ดี ทางด้านทองผาภูมิของเราชาติพันธ์ุเยอะมาก มีอีก้อ ที่เขาเรียกตัวเองว่าอาข่า, มูเซอ ที่เรียกตัวเองว่าลาหู่, ลีซอ ที่เรียกตัวเองว่าลีซู, แม้ว ที่ต้องเรียกว่าม้ง ถ้าใครไปเรียกเขาว่าแม้วนี่โกรธกันไปสามชาติเลยนะ พอ ๆ กับที่เรียกคนจีนว่าเจ๊ก หรือไม่ก็ที่เรียกญวนว่าแกว

เรื่องของน้ำใจในการต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของชุมชน ถ้าหากว่าชุมชนมีเสน่ห์ มีความเป็นมิตร นักท่องเที่ยวมาแล้วก็จะอยากมาอีก