[เถรี]

ถาม : คำว่า "กำลังใจ" หมายถึง อารมณ์ใจที่มั่นคงในขณะนั้น
คำว่า "รูป" หมายถึง วัตถุ เช่น ร่างกายคน หรือ สิ่งของต่าง ๆ
คำว่า "การเห็นด้วยใจ" หมายถึง อาการเดียวกันกับเวลาที่เราคิดถึงคนที่เรารัก ที่แม้มองไม่เห็นแต่ก็รู้สึกได้
คำว่า "ภาวนา" หมายถึง การที่ใจเราจดจ่อในสิ่งที่เป็นบุญกุศล เช่น ชอบสวดมนต์ ชอบอ่านหนังสือธรรมะ หรือชอบคิดไปในเรื่องความไม่แน่นอนของร่างกาย
คำว่า "การรักษาศีล" หมายถึง ตั้งใจว่าจะรักษา หลังจากนั้นก็ลืมไป แต่เวลาที่มีโอกาส ละเมิดศีล แล้วเรานึกได้ จึงอดใจไม่ทำ แบบนี้ผมเข้าใจถูกต้องไหมครับ ?

ตอบ : กำลังใจ คือ ความเข้มแข็งของใจที่ผ่านการสั่งสมมามากน้อยต่างกัน

รูป : คือสิ่งที่สัมผัสได้ด้วยอายตนะุ
การเห็นด้วยใจ คือ การที่รู้สึกถึงสิ่งนั้นอย่างชัดเจนในห้วงนึก
การภาวนา คือ การกระทำใด ๆ ที่ทำให้เราเจริญขึ้นด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ
การรักษาศีล คือ การตั้งสติประคับประคอง ไม่ให้ศีลของเราขาดหรือบกพร่อง

คุณคิดว่าคุณเข้าใจถูกไหม ?