[เถรี]

"ก่อนหน้านี้ก็มีแม่ค้าขายขนมรายหนึ่ง พอถึงเวลาอาตมาเดินผ่าน “นิมนต์เจ้าค่ะ เอ้า...ใครจะซื้ออาหารใส่บาตรรีบมาเร็ว พระมาแล้ว” อย่าได้ไปรอเชียวนะ เขาเรียกยันหมดตลาดนั่นแหละ

แรก ๆ อาตมาก็คิดว่าเขาจะใส่บาตรเอง เขานิมนต์ก็ยืนรอ แต่รออยู่เป็นนาทีเรียกแต่คนอื่นซื้อของใส่บาตร อาตมาจึงเดินเลยไป เพราะมาสังเกตว่าเขาไม่เคยใส่บาตรพระวัดท่าขนุน เรียกให้คนอื่นใส่บาตรเพราะรู้ว่าคนอื่นอยากใส่บาตรกับหลวงพ่อวัดท่าขนุน แต่ตัวเขาจะไปใส่บาตรกับพระวัดป่าที่เดินมาทีหลัง

พอเห็น ๓ ครั้งก็รู้ว่า เขาจะหาเงินใส่กระเป๋าอย่างเดียว โดยอาศัยขายชื่อวัดท่าขนุน รายนั้นหลังจากโดนอาตมาทิ้งไป ๓ ครั้งก็ไม่กล้าเรียกอีก แต่ก็ยังไม่วาย ก็คือถ้าวันเสาร์-อาทิตย์นักท่องเที่ยวเยอะ ๆ ก็ใช้ลูกไม้เดิม แต่ไม่กล้านิมนต์ก่อน เล่นใช้วิธีว่า “หลวงพ่อวัดท่าขนุนมาแล้วค่ะ พระมาเยอะทีเดียว ใส่บาตรกันนะคะ” พวกนักท่องเที่ยวก็จะกรูกันเข้าไปซื้อของที่ร้านเขา ส่วนอาตมาก็เดินเลยไปแล้ว รอตอนที่วนกลับมาก็แล้วกัน"