[เถรี]

พระโลสกเถระได้ฉันอิ่มเป็นครั้งแรกในชีวิต พอร่างกายสบายก็มาพิจารณาว่า เราทุกข์ทรมานเพราะร่างกายนี้มาตลอดเวลา ก็เพราะการมีร่างกายเช่นนี้ ขึ้นชื่อการเกิดมาทุกข์แบบนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก พอตัดใจจากร่างกายได้ก็ถอนจิตออกมา กลายเป็นพระอรหันต์แล้วก็นิพพานไปเลย

ถ้าเป็นคนทั่วไปก็ต้องบอกว่ากินจนจุกตาย แต่ความจริงท่านเป็นพระอรหันต์แล้ว หมดกรรมแล้ว เพราะว่าการเป็นพระอรหันต์นี่ กรรมเดิมทั้งหมดถือว่าเป็นอโหสิกรรมทั้งหมด ยกเว้นเศษกรรมที่เกิดกับขันธ์ ๕ เช่น การเจ็บไข้ได้ป่วย ซึ่งต้องมีตามปกติ

ดังนั้น...ในเมื่อท่านหมดกรรมแล้วก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำอะไร ก็เลยตัดใจไปพระนิพพานไปเลย นั่นคือกรรมรักษาแล้วอยู่ได้ ส่วนเรื่องของบุญรักษา ส่วนใหญ่ทั่วไปเราก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นอย่างไร