[เถรี]

พวกเราทั้งหลายก็เช่นกัน ปากคนรอบข้างอย่างหนึ่ง บริบทของงานที่ทำอย่างหนึ่ง อารมณ์ใจที่ไม่เด็ดเดี่ยวระดับเอาชีวิตเข้าแลกอย่างหนึ่ง ทำให้เราเสียเวลาเนิ่นนานไป อยู่ในลักษณะว่าทำเท่าไรก็เอาดีไม่ได้ นักปฏิบัติธรรมที่ดี เขาต้องทำกันแบบเอาชีวิตเข้าแลก

ญาติโยมตลอดจนกระทั่งพรรคพวกเพื่อนฝูงหลายคนสงสัยว่า กระผม/อาตมภาพเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาทำงานแบบนี้ทุกวัน ? บางวันก็เดินทางหลายร้อยกิโลเมตร บางทีก็ถึงพันกิโลเมตร ก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพไม่เคยทิ้งการภาวนา ไม่ว่าจะหลับ จะตื่น จะยืน จะนั่ง อยู่กับการภาวนาตลอด เมื่อมีกำลังสมาธิคอยค้ำจุนอยู่ งานการอะไรก็ไม่ใช่เรื่องยาก บางท่านเคยเดินทางร่วมกันในรถคันเดียวกันก็จะเห็น ขึ้นรถเมื่อไร กระผม/อาตมภาพก็นอนตีโปงเมื่อนั้น นั่นคือการนอนภาวนา

อยากจะบอกว่าที่มานั่งเป็นครูบาอาจารย์ของท่านทั้งหลายอยู่ตรงนี้ กระผม/อาตมภาพก็ยังทำตัวเป็นผู้ใหม่อยู่เสมอ ก็คือสมัยแรก ๆ การปฏิบัติธรรมเคยทุ่มเทฝึกฝนอย่างไร ปัจจุบันนี้ก็ทำคล้ายคลึงกัน

แล้วพวกเราลองพินิจพิจารณาดูว่ากำลังใจของเรายังเข้มข้น เข้มแข็ง ทุ่มเทให้กับการปฏิบัติเหมือนอย่างสมัยแรกเริ่มหรือไม่ ? ถ้ารู้ว่าไม่เหมือน หรือไม่ได้ ก็ควรที่จะเพิ่มความพากเพียรให้มากกว่านี้ ไม่เช่นนั้นแล้วโอกาสที่จะเข้าถึงมรรคถึงผลของท่านทั้งหลายก็จะเป็นไปโดยยาก

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๓ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)