[เถรี]

ในเมื่อไม่มี รัก โลภ โกรธ หลง เสนามารก็ไม่มี เพราะว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้อาศัยอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง ของเราเอง จึงจะสามารถอยู่ได้ มีอะไรก็รายงานเจ้านายตลอดเวลา ดังนั้น..ถ้าหากว่าเราทรงฌานได้ แปลว่าเราพ้นจากเงื้อมมือของมารชั่วคราว ขอยืนยันว่าชั่วคราว เผลอตัวหลุดเมื่อไรก็เสร็จเมื่อนั้น

โดยเฉพาะพวกเราจำนวนมากมีประสบการณ์มาแล้ว เรื่องของการจิตตก สมาธิตก กรรมฐานแตก พังไปเป็นเดือนเป็นปีก็มี ก็เพราะว่าเผลอสติ ปล่อยให้ รัก โลภ โกรธ หลง กลับมางอกงามใหม่ แล้วคราวนี้กิเลสเขากลัวตาย ก็พยายามที่จะยึดใจของเราแน่นยิ่งกว่าเดิม แกะออกยากยิ่งกว่าเดิม

ทุกคนที่เคยมีประสบการณ์จิตตก สมาธิตก กรรมฐานแตก จะรู้เลยว่ากู้คืนยากที่สุด หลายคนจนป่านนี้ก็ยังกู้คืนไม่ได้ เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะเราอยากได้คืน แค่เราทำไปตามหน้าที่ เลิกอยากก็จบแล้ว แต่เพราะเราไปทำด้วยความอยาก เป็นการเอากิเลสนำหน้า เอาตัณหานำทาง โอกาสที่กำลังใจจะทรงตัวเหมือนเดิมจึงเป็นไปไม่ได้

ทำอย่างไรที่เราจะวางกำลังใจว่าเรามีหน้าที่ทำ ส่วนจะได้หรือไม่ได้ ช่างมัน ถ้าวางกำลังใจในลักษณะอย่างนี้ได้ เราจะกู้กำลังใจที่สูญเสียไปคืนมาได้เร็วมาก คืนมาได้แล้ว ถ้าขาดสติก็พังอีก นักปฏิบัติธรรมจะต้องมีประสบการณ์อย่างนี้เป็นหมื่นเป็นแสนครั้ง

ตัวกระผม/อาตมภาพเองนั้น สมัยที่ฝึกฝนตนเองอยู่ กำลังใจพังวันหนึ่งเป็นร้อย ๆ ครั้ง..! แต่ด้วยความที่เป็นคนหน้าด้านหน้าทน ทำไม่ได้ไม่เลิก ก็ตั้งหน้าตั้งตากอบกู้กำลังใจใหม่ พยายามพินิจพิจารณาว่า ที่ได้คืนมาเป็นเพราะสาเหตุอะไร ? ที่กู้คืนไม่ได้เกิดจากสาเหตุอะไร ? แล้วก็ปรับแก้ไขไปเรื่อย จนกระทั่งสามารถกู้คืนได้เร็วพอ ๆ กับที่พังลงไป..!