[เถรี]

ดังนั้น..ท่านทั้งหลายที่ได้มีโอกาสมาปฏิบัติธรรม เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ที่พวกเรารักยิ่งนั้น ถือว่าเป็นผู้ที่ประกอบไปด้วยกตัญญูกตเวทิตาคุณ ประกอบไปด้วยบุญญาบารมี แล้วขณะดียวกันก็เป็นผู้ที่ตั้งใจขัดเกลาฝึกฝน กาย วาจา และใจ ของตนเอง เพื่อที่จะให้เข้าไปสู่ความก้าวหน้าระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆ โดยการสลัด ตัด ละ สิ่งต่าง ๆ ออกไปทีละเล็กทีละน้อย จนกระทั่งท้ายที่สุด ก็สามารถหลุดพ้นจากบ่วงทั้งปวง ถ้าอย่างนั้นท่านทั้งหลายก็สามารถที่จะเข้าสู่พระนิพพานได้

ตรงจุดนี้ที่ท่านทั้งหลายกระทำอยู่ หลายท่านได้ฟังธรรมบรรยายจากครูบาอาจาย์อยู่ทุกวัน ในส่วนของการฟังธรรมบรรยาย ถือว่าเป็นอาหารใจอย่างหนึ่ง แล้วขณะเดียวกันได้เห็นรูปครูบาอาจารย์ เป็นสมณานญฺจ ทสฺสนํ การได้เห็นสมณะคือนักบวชเป็นอุดมมงคลอย่างหนึ่ง การได้ยินเสียงธรรม ถือว่าเป็นการรับอาหารทางหูอีกอย่างหนึ่ง

ตาได้เห็นรูป หูได้ยินเสียง ใจรับเอาหลักธรรมที่เหมาะสมกับตนเองเข้าไป ก็จะสามารถทำให้เราท่านทั้งหลายนั้นเกิดความอิ่มเอิบขึ้นมาในระดับหนึ่ง เพียงแต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราเผลอเมื่อไร ก็จะหลุด จะเลือน จะหายไป ดังนั้น...ในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ครูบาอาจารย์ถึงได้ตอกย้ำหนักหนาว่า ต้องจดจ่อ ต่อเนื่อง ตามกันทุกลมหายใจเข้าออก

แต่อีกส่วนหนึ่งนั้น การที่เราได้ฟังธรรมอยู่บ่อย ๆ แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี แต่ว่าถ้าเราคัดไม่เป็น เลือกไม่เป็น หาส่วนที่เหมาะสมกับตนเองไม่ได้ บางทีก็จะก่อให้เกิดโทษ ก็คือความฟุ้งซ่าน เพราะได้ยินครูบาอาจารย์กล่าวถึงเรื่องไหน เราก็อยากมีอย่างนั้น อยากได้อย่างนั้น อยากเป็นอย่างนั้น

ถ้าหากว่าความอยากเกิดขึ้นเมื่อไร ขอให้ทราบว่า อุทธัจจะ คือความฟุ้งซ่านได้เกิดขึ้นกับใจของเราแล้ว กำลังใจของเราไม่มั่นคงแล้ว ถ้าหากว่ารู้ตัว เราก็ต้องกำหนดว่า "รู้หนอ รู้หนอ" หรือว่า "ฟุ้งซ่านหนอ ฟุ้งซ่านหนอ" หรือว่า "คิดหนอ คิดหนอ" แล้วแต่ความถนัด ความชำนาญของแต่ละคน