[เถรี]

ท่านทั้งหลายที่เป็นพระภิกษุสามเณร เราอาศัยชาวบ้านเขาอยู่ เราอาศัยชาวบ้านเขากิน ในเมื่อท่านเองสามารถยืนหยัดมั่นคงได้แล้ว ท่านก็ควรที่จะเป็นที่พึ่งแก่ชาวบ้านเขาบ้าง ซึ่งตรงนี้ กระผม/อาตมภาพดีใจมากที่เห็นเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ อาละวาดไปทั่วประเทศไทยและทั่วโลก

ไม่ได้ดีใจที่เห็นคนลำบากเดือดร้อน แต่ดีใจที่เห็นว่าพระภิกษุสามเณรของเรา เป็นที่พึ่งแต่ญาติโยมเขาได้ทั้งประเทศ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือมาก ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือน้อย ทุกคนล้วนแล้วแต่ร่วมมือร่วมใจกันช่วย ด้วยจิตสำนึกที่ว่า เมื่อถึงเวลาญาติโยมเขาเลี้ยงเรา เมื่อญาติโยมเขาเดือดร้อน เราก็ต้องเป็นที่พึ่งแก่ญาติโยมเขาได้

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสามารถทำตรงจุดนี้ได้ วัดของท่าน หมู่บ้านของท่าน ก็จะสงบงาม เจริญรุ่งเรือง ถ้าหลาย ๆ หมู่บ้านดีแบบนี้ ตำบลนั้นก็จะดี หลาย ๆ ตำบลดีแบบนี้ อำเภอนั้นก็จะดี หลาย ๆ อำเภอดีแบบนี้ จังหวัดนั้นก็จะดี หลาย ๆ จังหวัดดี ประเทศชาติของเราก็จะดี

แต่สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะดีได้ ต้องเกิดจากภายในของท่านก่อน คือใจของท่านต้องประกอบด้วยศีล ด้วยสมาธิ ด้วยปัญญาเสียก่อน เมื่อถึงเวลาที่ท่านจะไปทำงาน ความที่ท่านเป็นผู้มีศีล ทำให้แกล้วกล้า กล้าคิด กล้าพูด กล้าทำในสังคม จะเป็นเวสารัชชกรณธรรม หลักธรรมที่ทำให้คนเกิดความกล้า

เมื่อท่านมีสมาธิ ท่านจะสามารถยืนหยัดและอดทน ทำงานได้นาน ทำงานได้อึดกว่าคนอื่นเขา สังเกตไหมครับ ? หลายท่านพอเลิกงานแล้วหงายผลึ่ง..สลบไปเลย บางคนอยากจะนอนสัก ๓ วัน ๓ คืน เพราะว่าท่านไปทุ่มเทกำลังสมาธิทั้งหมดของท่านอยู่กับงาน เมื่อถึงเวลาจึงไม่เหลือเอาไว้รักษาตัวเองเลย

ดังนั้น...ตรงจุดนี้ ขอให้ท่านทั้งหลายได้ทราบว่า สิ่งที่ท่านจะทำนั้น กำลังของศีลทำให้เรากล้า กำลังสมาธิทำให้เราแกร่ง แล้วกำลังปัญญาละครับ ? กำลังปัญญา ถ้าใช้ในทางโลกจะทำให้ท่านเป็นผู้เลิศครับ ทำอะไรก็ดี ทำอะไรก็สะดวก เห็นช่องทางไปหมด