[เถรี]

แต่เราอย่าให้การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเราครับ ให้เป็นเครื่องสนับสนุนเราก็พอ เพราะว่าทุกวันนี้เราไปให้ความสำคัญกับสิ่งภายนอกเสียมาก การบริหารจิตของเราเพื่อให้เกิดความเจริญ ความเข้มแข็ง มั่นคง เพียงพอที่จะตัดกระแสขึ้นสู่ฝั่ง แล้วช่วยเหลือพัฒนาสังคมได้ กลายเป็นไม่เพียงพอครับ เพราะอะไรครับ ? เพราะว่าการที่เราจะส่งตัวเองให้หลุดพ้นจากวังวนของกิเลส ต้องสะสมกำลังมหาศาลเหลือเกินครับท่านทั้งหลาย

กระผม/อาตมภาพเคยเปรียบเทียบให้ลูกศิษย์ฟังว่า ถ้าหากว่าเราจะส่งจรวดสัก ๑ ลำ เพื่อเข้าสู่วงโคจรในอวกาศนอกโลก ต้องใช้เชื้อเพลิงไฮโดรเจนเหลวไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนลิตร สิ้นเปลืองเงินเป็นพัน ๆ ล้านดอลลาร์ แล้วสามารถส่งไปได้แค่วงโคจรเหนือโลกเท่านั้นนะครับ

แล้วถ้าหากว่าเราสามารถคิดหลักการใช้พลังงานจากอวกาศ อย่างเช่นว่าอาจจะมีโซลาร์เซลล์ หรือว่าเครื่องมือตรวจจับความร้อนแปรเป็นพลังงานได้ เราส่งตัวด้วยพลังจากเครื่องยนต์เหล่านั้นออกไป อย่างดีก็หลุดจากสุริยจักรวาล แล้วก็ไปอยู่ในดาราจักรทางช้างเผือก ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องสิ้นเปลืองอีกเท่าไร เราถึงจะสามารถที่จะส่งตัวเองหลุดจากดาราจักรทางช้างเผือกไป

คราวนี้ก็ไปติดอยู่ในเอกภพ หรือ Universe ของฝรั่งครับ แล้ว Universe นี่ประกอบไปด้วยดาราจักรหรือกาแล็กซี่เป็นแสน ๆ นะครับ กว่าเราจะหลุดพ้นจากดาราจักรทั้งหลายนั้นใน Universe ออกไป ก็แค่ขอบเขตของเทวดาชั้นจาตุมหาราช ที่เป็นเทวดาชั้นต่ำสุดเท่านั้น แต่ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายรักษาศีล เจริญสมาธิในเบื้องต้น สามารถรักษากำลังใจไว้ได้ การเป็นเทวดาชั้นจาตุมหาราชนี่เป็น "หมูในอวย" เลยครับ ตักกินเมื่อไรก็ได้

เราจะเห็นว่าวิธีการที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามอบให้กับเรานั้น เพียงพอแม้แต่การที่เราจะก้าวพ้นจากความเป็นเทวดานางฟ้า ถ้าเราทำได้จริง เพียงพอที่เราจะก้าวพ้นความเป็นรูปพรหม อรูปพรหม จนกระทั่งหลุดพ้นไปสู่พระนิพพาน