[เถรี]

"อันเรื่องราวกล่าวความพลายงามน้อย

ค่อยเรียบร้อยเรียนรู้ครูทองประศรี

ทั้งขอมไทยได้สิ้นก็ยินดี

เรียนคัมภีร์พุทธเพทพระเวทมนต์

ปัถมังตั้งตัวนะปัดตลอด

แล้วถอนถอดถูกต้องเป็นล่องหน

หัวใจกริดอิทธิเจเสน่ห์กล

แล้วเล่ามนต์เศกขมิ้นกินน้ำมัน"

เด็กนะครับ..เรียนแล้วได้เลย เพราะเชื่อว่าเรียนแล้วต้องได้ครับ เนื่องจากว่าสังคมเอื้อมาก แล้วดูตรงไหนครับ ? "ค่อยเรียบร้อยเรียนรู้ครูทองประศรี" ท่านย่าทองประศรีหนีราชภัยมาจากสุพรรณบุรี ตอนนั้นกว่าจะถึงเมืองกาญจน์นี่ป่าเสือป่าช้างนะครับ ถ้าไม่มีความรู้ความสามารถอย่างนี้ คิดว่าผู้หญิงคนเดียวมากับลูกอ่อนจะรอดไหมครับ ? มาความแตกตอนหลานนี่แหละครับ ตอนรุ่นพลายงาม ย่าเป็นคนถ่ายทอดวิชาให้เองครับ

ดังนั้น...ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า ในสภาพสังคมที่เอื้อต่อการปฏิบัติธรรม เอื้อต่อการบริหารจิตเจริญปัญญา เพราะว่าไม่มีการแก่งแย่งชิงดีกันในเรื่องการทำมาหากิน ทุกคนมีไร่ มีนา มีเรือก มีสวน ถ้าหากว่าไม่มี ก็ยังหากินกับป่ากับดง แต่มารุ่นของเรานี้ พวกเราเองทิ้งสิ่งที่ดีที่สุดไป ก็คือทิ้งเรื่องของการบริหารจิตเจริญปัญญาไป ทำให้สิ่งที่ท่านทั้งหลายเรียนรู้เป็นไปได้ความยากลำบาก เหตุที่ยากลำบาก เพราะว่าสภาพจิตของเราวุ่นวายครับ ไม่นิ่งพอ

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็เลยทำให้ท่านทั้งหลายเรียนวิชาทางโลกก็ยาก ยิ่งการปฏิบัติธรรม ๑๐ วันของปริญญาตรี หรือระดับประกาศนียบัตร ๑๕ วันของระดับปริญญาโท ๔๕ วันของปริญญาเอก หลายคนอยากจะผูกคอตายครับ เพราะว่าสภาพจิตของเราไม่สงบ

เหตุที่ไม่สงบก็เกิดจากท่านทั้งหลายทำเองแหละครับ อ้าว...ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ ? ก็เพราะว่ากำลังใจของเราในแต่ละวันนั้น ไหลตามกระแสโลกไปครับ ก่อนท่านจะไปพัฒนาโลก ท่านโดนกระแสโลกพัดไปเสียแล้ว คนที่ไหลตามกระแสน้ำเชี่ยวไป จะช่วยเหลือใครได้ละครับ ? ถ้าหากว่าเป็นเช่นนั้น ก็มีอยู่อย่างเดียวคือ ต้องทำตัวเองให้แข็งแกร่ง สามารถที่จะตัดกระแส ขึ้นสู่ฝั่งได้ แล้วท่านจะช่วยใครตอนนี้ก็ช่วยไปเถอะครับ