[เถรี]

ขอถวายความเคารพพระเดชพระคุณพระธรรมวัชรบัณฑิต, ศ. ดร. อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย พระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ รักษาการผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ พระเดชพระคุณพระราชอุทัยโสภณ, ดร. ผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์อุทัยธานี ท่านพระครูวิบูลย์เจติยานุรักษ์, ดร. ผู้อำนวยการวิทยาลัยสงฆ์สุพรรณบุรีศรีสุวรรณภูมิ ตลอดจนกระทั่งครูบาอาจารย์และนิสิตฝ่ายบรรพชิตทุกท่าน และขอเจริญพรคณาจารย์และนิสิตฝ่ายคฤหัสถ์ทุกท่านเช่นกัน

กระผม/อาตมภาพ พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. รองผู้อำนวยการฝ่ายบริหาร วิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ วันนี้รับหน้าที่บรรยายในหัวข้อ พระพุทธศาสนากับการบริหารจิตเพื่อพัฒนาสังคม ซึ่งตรงนี้ท่านอาจารย์ ดร.เพ็ญพรรณท่านบอกว่า "หลวงพ่อ...เราต้องเอาจากข้างในออกข้างนอก" ว่าอย่างนั้น ขอบคุณที่ชี้แนะให้ในวันที่ประชุมเพื่อปรึกษางานกัน

ท่านทั้งหลาย พระพุทธศาสนาของเรานั้นต้องบอกว่าเป็นศาสนาเพื่อสังคมอย่างแท้จริง ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายจดจำได้ ในวันที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าส่งพระอรหันต์ ๖๐ รูปออกประกาศพระพุทธศาสนา พระองค์ท่านตรัสว่า จรถ ภิกฺขเว จาริกํ พหุชนหิตาย พหุชนสุขาย โลกานุกมฺปาย

จะเห็นว่า ท่านบอกว่าให้พระทั้ง ๖๐ รูปนั้น ไปเพื่อความสุขของชนหมู่มาก ไปเพื่อประโยชน์ของชนหมู่มาก ไปเพื่ออนุเคราะห์แก่โลก คำว่าโลกในที่นี้ ในปัจจุบันที่เราเรียกก็คือสังคม หรือถ้าหากว่าในภาษาการสื่อสารก็คือโซเชียล แต่คราวนี้ในการที่ท่านทั้งหลายจะพัฒนาสังคมนั้น ตัวเราเองต้องยืนให้ได้มั่นคงก่อน ไม่เช่นนั้นแล้วจะเกิดสภาพเตี้ยอุ้มค่อม ทุลักทุเล ลากกันถูลู่ถูกัง บางทีก็อาจจะหกล้มหกลุกไปเลย

ตรงจุดนี้ถ้าหากว่าเราพิจารณาถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก่อนที่พระองค์ท่านจะส่งพระอรหันต์ทั้ง ๖๐ รูปออกไปนั้น ทรงตรัสว่า มุตตาหัง ภิกขะเว สัพพะ ปาเสหิ มุตตะ ก็คือพ้นแล้ว อะหัง ตัวของเรา ตัวของเราพ้นแล้วซึ่งบ่วงทั้งปวง เย ทิพพา เยจะ มะนุสสา ทั้งที่เป็นของทิพย์และที่เป็นของมนุษย์

ท่านทั้งหลายเห็นหรือเปล่าครับ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราก็ดี พระอรหันต์ทั้ง ๖๐ รูปที่ออกเผยแผ่พระพุทธศาสนาเพื่อสังคมก็ดี พระองค์ท่านตลอดจนกระทั่งพระอรหันต์ทั้ง ๖๐ รูป พ้นแล้วจาก รัก โลภ โกรธ หลง ทั้งปวง ดังนั้น...จึงสามารถที่จะทำหน้าที่ได้อย่าง ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์

ส่วนพวกเราปัจจุบันนี้ต้องบอกว่า เราไม่สามารถที่จะทำหน้าที่ได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ เนื่องจากว่าเรายังมี รัก โลภ โกรธ หลง ครองใจอยู่เสมอ เมื่อถึงเวลาพบในสิ่งที่เราไม่ชอบใจ เกิดการกระทบกระทั่งเป็นปฏิฆะขึ้นมา เราก็น้อยใจ เสียใจ บางคนถึงขนาดซึมเศร้าไปเลย เพราะว่าเราขาดการบริหารจิตให้มั่นคง