[เถรี]

ในการปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน ที่กระผม/อาตมภาพเคยว่าหลายคนไปว่า ปฏิบัติธรรมเหมือนกับแก้บน ก็คือทำแบบไม่จริงไม่จัง ในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ถ้าเราไม่จริงจัง โอกาสที่จะสำเร็จไม่มีเลย เพราะว่าเรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้น เราต้องควบคุมทั้งกาย ทั้งวาจา ทั้งใจของเราให้อยู่ในกรอบ ใหม่ ๆ ก็ต้องยึดกรอบอย่างแน่นหนา ภายหลังเมื่อสามารถทำไปถึงระดับหนึ่งแล้ว ก็จะค่อย ๆ ปล่อย ค่อย ๆ ละ ค่อย ๆ วาง

ดังนั้น...ตอนแรกเราต้องยึดก่อน คนเราถ้าหากว่าไม่ยึดเกาะ ก็ไม่มีอะไรให้ปล่อย แต่ว่าเป็นการยึดในด้านที่ดี พัฒนากาย วาจา ใจ ของเราไปในด้านที่ดี จนกระทั่งดีถึงที่สุดก็จบกิจ พ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพานได้

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบุคคลที่เขามีหน้าที่ในการที่จะทำ ในการที่จะเปลี่ยนแปลงแก้ไข ตัวเราเองแค่ดูแลตัวเองให้ดี พัฒนากาย วาจา ใจ ของเราให้ดี เมื่อถึงเวลาทำแล้ว เกิดผลดีขึ้นมา ก็จะมีคนเลียนแบบทำตาม เมื่อถึงเวลานั้น ท่านพาเขาไปทางไหน คนก็ยินดีที่จะตามไป เพราะว่าเราทำจนสำเร็จ เป็นตัวอย่าง ทำให้บอกอะไรไปคนอื่นก็เชื่อ เพราะว่าตัวเราเองทำสำเร็จมาแล้ว

ดังนั้น...ในเรื่องของทางโลก หรือว่าเรื่องของทางธรรม ถ้าต้องการประสบความสำเร็จ ขาดอิทธิบาท ๔ ไม่ได้เลย ขาดเมื่อไร เราก็ไปไม่ถึงเป้าหมายเมื่อนั้น