[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ ต้องบอกว่าวันนี้ทั้งวันเข้าแต่ Zoom เพื่อประชุม คราวนี้ในส่วนของการประชุมนั้นจะมีอยู่ส่วนหนึ่ง ก็คือการที่พยายามให้มีหลักสูตรต่อต้านการทุจริตขึ้นมา

ในเรื่องของหลักสูตรต่อต้านการทุจริตนั้น จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก สำคัญอยู่ตรงที่ว่า รัฐบาลควรที่จะเป็นเจ้าภาพ แล้วก็ระดมเอาสรรพกำลังทุกหน่วยงานมารวมกัน เพื่อที่จะได้ทำการแก้ไข

การที่เรามีความตื่นตัวในการแก้ไขเรื่องของการทุจริตก็เป็นเรื่องดี แต่กว่าจะเห็นผลนั้น เป็นระยะเวลาที่ยาวนานมาก อย่างประเทศญี่ปุ่นใช้เวลาประมาณ ๔๐ ปี ในการที่สร้างเด็กให้มีคุณธรรม จริยธรรม แต่ว่าทำได้แล้วก็คุ้มค่า เพราะว่าปัจจุบันเด็กรุ่นนั้นก็คือรุ่นพ่อรุ่นแม่ ดีไม่ดีก็เป็นปู่ย่าตาทวดไปแล้ว

แต่ว่าในเรื่องพวกนี้ ก็ต้องขึ้นอยู่กับการเข้มงวดจริงจังของครูบาอาจารย์ด้วย เพราะว่าส่วนใหญ่แล้ว ต่อให้หลักสูตรดีขนาดไหนก็ตาม ถ้าเด็กไม่เอาด้วยก็ไปไม่รอด เพราะว่าเด็กสมัยนี้ส่วนใหญ่แล้วขาดหลักธรรมประจำใจ ถ้าหากว่าเด็กไม่มีฉันทะ ย่อมไม่สามารถที่จะทำทุกอย่างให้ประสบความสำเร็จได้

หลายท่านที่ดูกระผม/อาตมภาพว่าวัน ๆ มีแต่อบรม วัน ๆ มีแต่สัมมนา ทนอยู่ได้อย่างไร ? ก็ต้องบอกว่า ฉันทะต่างกัน วิริยะต่างกัน จิตตะต่างกัน วิมังสาต่างกัน เพราะว่าถ้าเรายินดีและพอใจที่จะทำ เห็นการเรียนเป็นเรื่องสนุก เป็นการเพิ่มพูนความรู้ให้กับตัวเอง ก็จะไม่เกี่ยง

ถ้าหากว่าเรามีความพอใจที่จะทำ ลงมือพากเพียรทำไป กำลังใจปักมั่นอยู่กับงานตรงนั้น คอยพิจารณาไตร่ตรองทบทวนอยู่ว่าทำอะไร ? ทำไปถึงไหน ? ต่อไปจะทำอย่างไร ? ถ้าในลักษณะอย่างนี้เราก็สามารถที่จะทำงานทุกอย่างให้สำเร็จเสร็จสิ้นลงไปได้