[เถรี]

กระผม/อาตมภาพจึงเรียกเจ้าหน้าที่ผู้ดูแลงานท่านหนึ่งเข้ามา บอกว่าให้ไปเรียนท่านประธานด้วยว่า "ถ้าหากว่าจัดงานโดยไม่คำนึงถึงพระภิกษุสามเณรแบบนี้ คุณกำลังจะสร้างบาปด้วยการทำให้พระเณรต้องอดเพล..! พระเณรไม่ใช่ฆราวาสทั่ว ๆ ไปที่นึกจะกินเวลาไหนก็กินได้ แต่ว่ามีเวลาจำกัด หลังเที่ยงไปแล้วก็หมดสิทธิ์ ดังนั้น...ถ้าหากว่าท่านประธานมาถึงแล้ว ให้คุณเชิญท่านประธานไปยังที่มอบรางวัล แล้วนิมนต์พระเณรขึ้นไปรับรางวัลจนครบทุกรูป ถ่ายรูปหมู่กับท่านประธานเรียบร้อยแล้ว ถึงค่อยให้บรรดาฆราวาสรับรางวัลต่อไป"

ทางผู้ที่รับแนวคิดนี้ไปก็ไปแจ้งให้แก่ประธานผู้จัดงาน แต่ปรากฏว่าทางผู้จัดงานไม่ได้ทำตาม หากแต่ว่าปล่อยให้มีการรำเบิกโรง มีการแสดงโขน ก็คือหลังจากที่รำเบิกโรงแล้ว ก็ยังมีการแสดงโขนอีก ไม่ว่าจะเป็นตอน ศึกไมยราพ หนุมานรบมัจฉานุ ทศกัณฐ์ลงสวน เป็นต้น ซึ่งทำให้กระผม/อาตมภาพที่ขึ้นรับเป็นรูปแรก ไปรับรางวัลเอาตอน ๑๑ โมงครึ่ง..! ตรงนั้นก็ไม่กระไรนัก เพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้น เป็นผู้ที่มีความคล่องตัวสูงมาก ต่อให้รับรางวัลตอน ๑๑ โมงครึ่งก็ไม่มีปัญหา สามารถที่จะฉันอาหารเพลได้ทันแน่นอน

แต่ว่าส่วนที่ไม่ชอบใจเลยก็คือว่า ท่านประธานผู้มอบรางวัลคือ หม่อมหลวงปานวาด ศุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ไม่ได้รับเกียรติสมควรแก่การที่เป็นประธานในงานสำคัญเช่นนี้ เพราะว่าทันทีที่เชิญประธานขึ้นเวที ปรากฏว่าประธานเดินออกมาจากที่นั่ง ซึ่งปะปนอยู่กับผู้ติดตามพระภิกษุสามเณร นี่เป็นประการที่หนึ่ง

ประการที่สองก็คือ เชิญประธานขึ้นไปยืนเก้ออยู่บนเวที โดยที่ตัวเองค่อย ๆ จัดเวทีตามทีหลัง มีการจัดวางแท่นเพื่อรับรางวัล มีการนำเอารางวัลมาตั้งในภายหลัง ปล่อยให้ประธานยืนคอยอยู่พักใหญ่ ตรงจุดนี้ต้องบอกว่าเป็นการไม่ให้เกียรติประธานอย่างสูงมาก ถ้าหากว่าเป็นบุคคลทั่ว ๆ ไป ก็คงประมาณว่าจะไม่คบกันอีกแล้ว..!

เมื่อกระผม/อาตมภาพรับรางวัลแล้ว จึงได้ขอตัวออกมาก่อนเลย ไม่อยู่ถ่ายรูปร่วมกับทางด้านประธาน เพราะว่ายังมีพระอีกประมาณ ๒๐ รูปที่รับรางวัลตามหลัง แล้วก็ยังมีฆราวาสที่รับรางวัลอีกประมาณสามสี่สิบคน ซึ่งก็คงจะเลยเที่ยงไปแล้วอย่างแน่นอน จึงต้องยอมเสียมารยาทขอตัวออกจากพิธี แล้วซื้ออาหารกล่องมาฉันบนรถ พร้อมกับการเดินทางกลับที่พักเลย