[เถรี]

แต่ว่าการเรียนก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะว่าการเรียนถ้าทรงจำไว้ได้ ก็เท่ากับเป็นการรักษาพระธรรมไว้อย่างหนึ่งเหมือนกัน ถ้าเรียนแล้วทำความเข้าใจได้ สามารถปฏิบัติตามได้นั่นก็ยิ่งวิเศษเข้าไปใหญ่

แต่ส่วนใหญ่แล้วพระอภิธรรมเป็นส่วนที่เข้าใจได้ยาก เพราะว่าเป็นหลักธรรมล้วน ๆ มีแต่กระดูกให้เคี้ยว ไม่มีน้ำ ไม่มีเนื้อเลย แล้วพระไตรปิฎกที่ออกมา ฉบับของมหาจุฬาฯ ก็เป็นอย่างหนึ่ง ฉบับของมหามกุฏฯ ก็เป็นอย่างหนึ่ง ก็คือคล้าย ๆ กับว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าเหมือนกัน แต่ว่าในเมื่อมหามกุฎฯ ทำมาอย่างนี้ มหาจุฬาฯ ก็ต้องไปอีกทางหนึ่ง

อาตมาไปเปิดหาอปริหานิยธรรม ๗ เสียแทบตาย ปรากฏว่าหาไม่เจอ ในสารบัญก็ไม่มี ท้ายสุดต้องไปเปิดดูทีละหน้า ปรากฏว่าของมหาจุฬาฯ เขาใช้คำว่า ปฐมสัตตกสูตร เพราะว่าอปริหานิยธรรมมีหลายอย่าง มีทั้งอปริหานิยธรรมของพระ อปริหานิยธรรมของฆราวาส แล้วมีหมวดหนึ่งที่ไม่ได้เข้า ๗ กับเขาเลย แต่ว่ามาด้วยกัน ก็คือสาราณียธรรม ๖