[เถรี]

"เดี๋ยววันจันทร์นี้อาตมาต้องปลีกตัวไปพุทธาภิเษกที่วัดราชคฤห์ (วัดมอญ) ถ้าใครจะไปโปรดอย่าเอารถไปเป็นอันขาด วัดนั้นไม่มีที่ให้จอดรถ หลวงพ่อพระราชวรเวทีท่านนัดเวลา ๑๔.๓๙ น. ท่านเป็นอาจารย์สอนตั้งแต่ปริญญาโท ปริญญาเอก โทรมาถึงก็ “ช่วยไปพุทธาภิเษกให้ผมหน่อย” อาตมากะว่าจะไปถึงสักบ่ายสอง

วัดราชคฤห์ จากบ้านวิริยบารมีไปสัก ๑๐ นาทีก็น่าจะถึง เพราะฉะนั้น.. ๑๓.๕๐ น. แล้วค่อยไปก็ทัน ยังไม่รู้เลยว่าท่านทำพุทธาภิเษกอะไร แต่ว่ามีอยู่ปีหนึ่ง ตอนนั้นอยู่ปริญญาตรีอยู่ ท่านเอาครูบาต้นบุญมาพุทธาภิเษก เสร็จแล้วพวกตำรวจเขาลองยิงกันตรงนั้นเลย แล้วยิงไม่ออก ก็เลยฮือฮากัน หนังสือพิมพ์เอาไปลง ตอนนี้เอาพระอาจารย์เล็กไปรับรองออกทุกนัด เพราะอาตมาชอบเสียงดัง ๆ..!

อะไรที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านให้มาลักษณะแคล้วคลาดนี่จะชอบมากกว่า เสียงดังสนุกดี ประเภทเงียบ ๆ นี่ไม่สนุก จะว่าไปแล้วถ้าไม่ใช่มหาอุด คงกระพันชาตรีนี่โดนแล้วยังเจ็บนะ เพียงแต่ไม่เข้า เพราะฉะนั้น..แคล้วคลาดจะดีกว่า แคล้วคลาดนี่อย่างไรก็ไม่โดน อาตมาทดสอบมาตลอดระยะเวลาที่อยู่ชายแดน ๑๓ เดือน ลองมาทุกรูปแบบแล้ว ทั้งปืน กับระเบิด เครื่องยิงจรวด กระสุนปืนใหญ่ แคล้วคลาดได้สะเด็ดยาดจริง ๆ แต่ถ้าคงกระพันของหลวงพ่อนี่ ท่านบอกว่านอกข้อจะไม่ให้ ข้อมือข้อเท้าออกมานี่โดนอย่างไรก็เข้า ท่านบอกว่าถ้าไม่มีจุดอ่อนไว้บ้างเดี๋ยวลูกศิษย์ท่านเป็นโจรหมด เพราะแต่ละคนกำลังใจเหลือเกิน

สงครามไม่น่ากลัวเท่าภัยธรรมชาติ ภัยธรรมชาติน่ากลัวมาก เพราะว่าทุกอย่างประดังเข้ามาหมด แม้กระทั่งที่เขาไปทิ้งระเบิดกันตูม ๆ พวกเราลองนึกดูว่า อากาศอยู่เฉย ๆ แล้วโดนอัดออกดันออกอย่างนี้ตลอด พอรวม ๆ กันเยอะเข้า ๆ ก็กลายเป็นพายุใหญ่ แล้วก็ไม่ไปไหนหรอก ไปขึ้นที่สหรัฐฯ ประจำ เอ้า..จริง ๆ นะ บรรดาทอร์นาโด ไซโคลน ถล่มสหรัฐฯ ตลอด กรรมสนองจริง ๆ "